Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Το Φορολογικό Σύστημα στην Αρχαία Ελλάδα


Αντι άλλου προλογου σας παραπεμπω στο λινκ:
http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=501306

Τι προβλέπει η φορολογική μεταρρύθμιση του ΣΥΡΙΖΑ 05/03/2013

Θα μου πειτε: Μα πριν τον ΣΥΡΙΖΑ ηταν αλλοι στην κυβερνηση...Ναι συμφωνω!!! Αλλά οι άλλοι κριθηκαν και πηγαν στην αντιπολιτευση...  ΤΩΡΑ ΚΥΒΕΡΝΑ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΙ ΟΤΣΙΠΡΑΣ Ο ΠΙΝΟΚΙΟ!! Δειτε το λινκ πιο πανω...και θα γελατε ή θα φτυνετε , ή θα αυτομαστιγωνεστε, που φερατε τον Τσιπρα στην κυβερνηση.. Κι οταν βλεπω συνταξιουχο να κλαιει ....ΓΕΛΑΩ ΠΟΥ  ΝΑ  ΜΕ  ΠΑΡΕΙ  Ο  ΔΙΑΟΛΟΣ.....

Το χρηματοπιστωτικό σύστημα των Αρχαίων Ελλήνων δεν ήταν στατικό αλλά εξελισσόμενο. Κατά την περίοδο του 5ου αιώνα και ειδικότερα κατά την διάρκεια του «Χρυσού αιώνα του Περικλέως» (450 π.Χ. - 429 π.Χ.) οι Αθηναίοι ωφελήθηκαν οικονομικά από τις συνεισφορές των συμμάχων τους (Συμμαχία της Δήλου). Μάλιστα, το μεγαλύτερο μέρος πληρωμών για την κατασκευή του Παρθενώνα δόθηκε από αυτές τις συνεισφορές. Φυσικά, εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την περίοδο μία άλλη μεγάλη πηγή άντλησης εσόδων για το Αθηναϊκό κράτος ήταν τα μεταλλεία του Λαυρίου. Παρά την μεγάλη μεταβλητότητα που παρουσίαζαν κατά καιρούς τα κέρδη των, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι τα μεταλλεία του Λαυρίου υπήρξαν μία από τις κύριες πηγές πλούτου της Αθήνας κατά την κλασική εποχή (5ος και 4ος π.Χ. αιώνας).
Περί τα μέσα του 4ου π.Χ αιώνα η Αθήνα έπαψε πια να αποτελεί μια Αυτοκρατορία και έτσι έπρεπε να χρηματοδοτήσει τις κρατικές της δαπάνες με τα δικά της μέσα. Χάρη των προσπαθειών δύο πολύ ικανών πολιτικών με εξαίρετες γνώσεις οικονομικών (Εύβουλος και Λυκούργος) κατάφερε να πετύχει τον σκοπό της.
Η διαχείριση των κρατικών δαπανών στην Αρχαία Αθήνα δεν ομοιάζει καθόλου σχεδόν με τον σημερινό τρόπο διαχείρισης κρατικών δαπανών.Στην αρχαία Ελλάδα και ειδικότερα στην αρχαία Αθήνα ήταν γνωστοί τόσο οι άμεσοι φόροι όσο και οι έμμεσοι. Ωστόσο για τους Αθηναίους (και όχι μόνον) των κλασικών χρόνων η άμεση φορολογία, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, θεωρούνταν προσβλητική και τυραννική. Η οποιαδήποτε φορολογία του σώματος, της εργασίας και της περιουσίας λογιζόταν ασυμβίβαστη προς την ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη καθώς αντιμετωπιζόταν ως κάτι το ανελεύθερο. Ωστόσο στην πράξη δεν ήταν έτσι.

Η κρατική μηχανή δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά χωρίς την επιβολή άμεσης φορολογίας, η οποία επιτρέπει μια ακριβέστερη πρόβλεψη των ποσών που πρόκειται να μπουν στον δημόσιο κορβανά και επιπλέον μια πιο προγραμματισμένη και απρόσκοπτη εκτέλεση των δημοσίων δαπανών
. Έτσι και στην αρχαία Αθήνα οι άμεσοι φόροι δεν ήταν κάτι άγνωστο. Δυο τέτοιοι ήταν π.χ. το μετοίκιον και το ξενικόν, οι οποίοι όμως δεν αφορούσαν τους Αθηναίους πολίτες. Τον πρώτο τον πλήρωναν οι μέτοικοι, οι ξένοι δηλαδή που έμεναν μόνιμα στην Αθήνα και απολάμβαναν αρκετά δικαιώματα που τους παρείχε η Αθηναϊκή Πολιτεία. Ο δεύτερος επιβαλλόταν στους ξένους που τύχαινε να παρεπιδημούν στην Αθηναϊκή επικράτεια.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ορισμένοι «οικονομολόγοι» της τότε εποχής συμβούλευαν τους κυβερνώντες να θεσπίζουν μέτρα που να προσελκύουν όλο και περισσότερους μετοίκους στη χώρα ώστε αυτοί να γίνουν οι κύριοι... κουβαλητές των φορολογικών βαρών της Αθήνας! Υπενθυμίζω ότι οι μέτοικοι ασκούσαν συνήθως επαγγέλματα που για τις τότε αντιλήψεις δεν έχαιραν μεγάλης εκτίμησης, όπως π.χ. αυτό της εμπορίας. Ίσως να ήταν και αυτό ένας από τους λόγους που «νομιμοποιούσε» την επιβολή άμεσου φόρου στους μετοίκους. Άλλωστε σε άμεση φορολογία υπόκεινταν όλοι όσοι ασκούσαν ατιμωτικά ή τυχοδιωκτικά επαγγέλματα, όπως π.χ. αυτά του πορνοβοσκού ή του θαυματοποιού, και ας υπήρχαν ανάμεσά τους ακόμη και Αθηναίοι πολίτες.
Οι Αρχαίοι Αθηναίοι κατά το δεύτερο μισό του 4ου π.Χ. αιώνα ανέπτυξαν έναν έμμεσο τρόπο φορολόγησης των πλουσίων, γνωστός ως «Λειτουργίες». Ο φόρος αυτόν απευθυνόταν κυρίως στους πιο οικονομικά ευκατάστατους/εύρωστους Αθηναίους της εποχής εκείνης (~1.200 Αθηναίοι στον συνολικό πληθυσμό των 30.000 ατόμων).
Υπήρχαν πολλά διαφορετικά είδη από «Λειτουργίες». Πιο συγκεκριμένα, οι πολίτες που διέθεταν περιουσίες μεγαλύτερες των τριών ταλάντων έπρεπε να εκτελούν διάφορες υπηρεσίες/«Λειτουργίες», όπως:
Η χορηγία, η οποία συμπεριλάμβανε τη συγκρότηση χορού για τις δημόσιες γιορτές.
Η γυμνασιαρχία, που υπέβαλε την υποχρέωση να εκπαιδεύονται στα γυμνάσια οι διαγωνιζόμενοι σε γυμναστικούς αγώνες.
Η τριηραρχία. Η τριηραρχία αποτελούσε την σημαντικότερη και την πιο ακριβή υποχρέωση των τότε πλουσίων, ήταν μία υποχρέωση που αναλάμβανε ένας πλούσιος πολίτης να εξοπλίσει μια τριήρη (πολεμικό πλοίο) μόνο σε πολεμικές περιόδους.
Η αρχιθεωρία, η αντιπροσωπεία δηλαδή που αποστέλλονταν στις τέσσερις μεγάλες πανελλήνιες γιορτές ή στη Δήλο και σε άλλους ιερούς τόπους. Στην περίπτωση αυτή, η πολιτεία κάλυπτε ένα μέρος από τα έξοδα.
• Τέλος η εστίαση ήταν η καταβολή των εξόδων για ένα γεύμα που παραθέτονταν την ημέρα μιας μεγάλης γιορτής σε όσους ανήκαν στην ίδια με το λειτουργό φυλή.
Επιπροσθέτως, ενώ οι «Λειτουργίες» ήταν εξαιρετικά ακριβές ποτέ δεν έπεσαν διαδοχικά στο ίδιο πρόσωπο, αλλά μόνο περιοδικά και μετά από μια διακοπή μερικών ετών. Εν τέλει, η φορολόγηση ήταν έτσι δομημένη που πάντα ήταν προς όφελος της πλειοψηφίας των κατοίκων. Τα φορολογικά βάρη λοιπόν στην Αθηναϊκή Δημοκρατία τα αισθάνονταν κυρίως οι «έχοντες και κατέχοντες».
Από την αρχαία Αθήνα δεν έλειπε και το κυνήγι των φοροφυγάδων, που συχνά έφθανε και σε ακρότητες. Οι φοροεισπράκτορες επιστράτευαν και μπράβους, που έμπαιναν με τη βία στα σπίτια και έψαχναν για χρήματα σε απίθανα σημεία. Έτσι, οι φοροφυγάδες για να γλυτώσουν έφθαναν συχνά στο σημείο να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και να κρύβονται σε συγγενικά. Φυσικά, περιπτώσεις φοροδιαφυγής στην τότε εποχή ήταν τόσο λίγες που αποτελούσαν εξαιρέσεις και όχι κανόνα.
Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση, κατά την οποία η χώρα μας κατέχει πρωτιές φοροδιαφυγής στην Ευρωζώνη. Πέραν τούτου, οι Έλληνες πολίτες και οι επιχειρήσεις είναι κατά μέσο όρο οι πιο βαριά φορολογούμενοι ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, ενώ οι δείκτες που δείχνουν τα φορολογικά οφέλη υπό μορφή παροχής δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών είναι από τους χαμηλότερους μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Την ίδια στιγμή, αυτά τα υψηλά ποσοστά φορολόγησης οδηγούν τόσο σε λιγότερες επενδύσεις όσο και στην άνθηση της παραοικονομίας.
 Υποψήφιος Διδάκτωρ Χρηματοοικονομικής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Σεισάχθεια και Σόλων (639-559πΧ)


Τα νομοθετικά μέτρα του Σόλωνα ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά. Βασίζονταν στην αρχή της δίκαιης ανισότητας και όχι της απόλυτης ισότητας, ενώ επιδίωκαν να αποτρέψουν την εμφύλια διαμάχη και τη διάλυση της πολιτικής κοινότητας της Αθήνας, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική διαστρωμάτωση και την προβολή αυτής της διαστρωμάτωσης στη νομή της εξουσίας.
Η σεισάχθεια εντασσόταν στα μέτρα επανόρθωσης που έλαβε ο Σόλων. Πιο συγκεκριμένα, καταργούνταν τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο, καταργήθηκε ο δανεισμός με εγγύηση το "σώμα" (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του, ενώ απελευθερώθηκαν και όσοι Αθηναίοι είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επαναφέρθηκαν στην πόλη όσοι εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό.
Είναι γνωστό ότι με τη "σεισάχθεια" ο Σόλων έδωσε τέλος στην εξάρτηση των φτωχών αγροτών στην Αττική. Εκείνο που δεν είναι γνωστό και παραμένει θέμα διαμάχης ανάμεσα στους ερευνητές είναι η διαδικασία που ακολούθησε προκειμένου να αποκαταστήσει όσους είχαν πέσει θύματα της αυθαιρεσίας των πλουσίων, ακριβώς γιατί δεν υπήρχαν γραπτές διατάξεις (αυτό άλλωστε λέει και ο Σόλων σε ένα από τα ποιήματά του). Το μέτρο άλλοτε συνδέεται με τους εκτημόρους, τους εξαρτημένους αγρότες που καλλιεργούσαν τη γη των προνομιούχων με τη συμφωνία να τους δίνουν το 1/6 της παραγωγής αντί ενοικίου, ενώ άλλοτε με όλους όσους είχαν δανειστεί και καλλιεργούσαν την γη των πλουσίων και ισχυρών με ενέχυρο την προσωπική τους ελευθερία.
Η σεισάχθεια δημιουργήθηκε όχι για να καταργήσει τη δουλεία, αλλά για να απελευθερώσει τους δούλους από χρέος.[5] Οι μεταρρυθμίσεις του Σόλωνα άφηναν δύο εξαιρέσεις: ο κηδεμόνας άγαμης γυναίκας που είχε χάσει την παρθενία της είχε το δικαίωμα να την πουλήσει για δούλη,[6] και ένας πολίτης μπορούσε να αφήσει έκθετο ένα ανεπιθύμητο νεογέννητο.[7]
Μέτρα επανόρθωσης (σεισάχθεια, από το σείω που σημαίνει αφαιρώ και το άχθος που σημαίνει βάρος): Στα πλαίσια της σεισάχθειας (αποτίναξης βαρών), ο Σόλων
  • κατήργησε τα υφιστάμενα χρέη ιδιωτών προς ιδιώτες και προς το δημόσιο,
  • απελευθέρωσε όσους Αθηναίους είχαν γίνει δούλοι λόγω χρεών στην ίδια την Αθήνα και επανέφερε στην πόλη όσους εν τω μεταξύ είχαν μεταπωληθεί στο εξωτερικό. Για ξένους δούλους δεν γίνεται λόγος στις πηγές. Για να μην επαναληφθεί το φαινόμενο,
  • κατήργησε τον δανεισμό με εγγύηση το σώμα (προσωπική ελευθερία) του δανειολήπτη και των μελών της οικογένειάς του. Είναι επίσης πιθανό ότι
  • αμνήστευσε τα αδικήματα που επέφεραν στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
  • Πολιτικό σώμα: Στα πλαίσια των πολιτειακών μεταρρυθμίσεων για την αναμόρφωση και διεύρυνση του πολιτικού σώματος της Αθήνας ο Σόλων διετήρησε τα τέσσερα υφιστάμενα τέλη που ρύθμιζαν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των πολιτών και βασίζονταν ως τότε αποκλειστικά στο ύψος του αγροτικού εισοδήματος. Οι λεγόμενοι πεντακοσιομέδιμνοι επειδή είχαν εισόδημα πεντακοσίων μεδίμνων συγκροτούσαν την υψηλότερη τάξη. Ακολουθούσαν οι τριακοσιομέδιμνοι (με εισόδημα τριακόσια μέδιμνα), που λέγονταν και ιππείς, ή ιππάδα τελούντες, επειδή είχαν την οικονομική δυνατότητα να διατηρούν ένα άλογο. Οι διακοσιομέδιμνοι ονομαζονταν ζευγίται. Τέλος οι θήτες με εισόδημα κάτω των διακοσίων μεδίμνων ετησίως είχαν δικαίωμα ψήφου, αλλά δεν τους επιτρεπόταν να αναλάβουν κανένα δημόσιο αξίωμα.[2] Για την κατάταξη των πολιτών σε μια από αυτές τις τάξεις
    • εθέσπισε τον συνυπολογισμό και των εισοδημάτων που προέρχονταν από επαγγελματικές ή εμπορικές δραστηριότητες. Επιπλέον
    • έδωσε δικαίωμα στο κατώτερο από αυτά τα τέλη, τους θήτες, να συμμετέχουν στην εκκλησία του δήμου,
    • τους παρεχώρησε όμως μόνο το δικαίωμα του εκλέγειν, όχι του εκλέγεσθαι.
Αποτέλεσμα αυτών των μεταρρυθμίσεων ήταν να λογίζονται στο εξής πολίτες όλοι οι ενήλικες άνδρες που κατοικούσαν στην Αττική και ήταν απόγονοι κατοίκων της Αττικής, μελών ιωνικών κοινοτήτων, αν και δεν εθέσπισε την ισότητα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων για όλους τους πολίτες. Ο Σόλων έδωσε πιθανότατα δυνατότητα πολιτογράφησης και σε μετοίκους.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8C%CE%BB%CF%89%CE%BD_%CE%BF_%CE%91%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82

Η Φορολογία επί Τουρκοκρατίας - Χαράτσι




Πρόκειται για ατιμωτικό κεφαλικό φόρο, ο οποίος επιβλήθηκε από τους πρώτους χρόνους του Ισλαμισμού. Ήταν η αποζημίωση για την παραχώρηση του δικαιώματος να ζει κανείς και να λατρεύει τον θεό του. Κάθε χριστιανός από το δωδέκατο έτος της ηλικίας του και μέχρι τον θάνατό του όφειλε να εξαγοράζει κάθε χρόνο την άδεια αυτή. Πλήρωνε τον φόρο και παραλάμβανε από τον εισπράκτορα την προσωπική του απόδειξη, η οποία λεγότανε χαράτσι. Η απόδειξη ήταν χάρτινη και είχε κάθε χρόνο διαφορετικό χρώμα, έφερε δε το εξής κείμενο:
"ο φέρων το παρόν έχει την άδειαν να φέρη επί έν έτος την κεφαλήν επί των ώμων του"
 Διαβαθμίσεις και είσπραξη του φόρου
Αρχικά οι Τούρκοι εισέπραταν τον κεφαλικό φόρο αδιακρίτως, αργότερα όμως διαίρεσαν τους Χριστιανούς σε τρεις τάξεις, και το χαράτσι ανάλογα σε τρεις βαθμούς[εκκρεμεί παραπομπή]:
  • η πρώτη τάξη πλήρωνε τέσσερα φλουριά κατά κεφαλή
  • η δεύτερη δύο
  • και η τρίτη τάξη πλήρωνε ένα φλουρί κατά άτομο.
  • Αναλόγως το χαράτσι του πρώτου βαθμού επιβαλόταν στους έμπορους και τους πλούσιους, και ονομάζονταν αλάς.
  • Το χαράτσι του δεύτερου βαθμού το πλήρωναν οι βιομήχανοι και οι τεχνήτες, και λεγότανε ιφσάτ.
  • Το χαράτσι τρίτου βαθμού ήταν για τους γεωργούς και τους πτωχούς και λεγότανε εδνά.
Ο τρόπος είσπραξής του ήταν ο εξής: κάθε χρόνο η Υψηλή Πύλη πούλαγε τα δικαιώματα είσπραξης των φόρων σε ισχυρούς και πλούσιους Τούρκους. Αυτοί τον μεταπουλούσαν κερδοσκοπικά σε εκμισθωτές φόρων οι οποίοι αναλάμβαναν να εισπράξουν τον φόρο από τους μη μουσουλμάνους υπηκόους. Ο πλούσιος Τούρκος λεγόταν χαρατζίμπασης, οι δε εισπράκτορες λεγόντουσαν χαρατζίδες'. Οι χαρατζίδες περιόδευαν στις πόλεις και τα χωριά με στρατιωτική συνοδεία και εισέπρατταν ποσά μεγαλύτερα από αυτά που έπρεπε να αποδώσουν στον χαρατζίμπαση, συχνά χρησιμοποιώντας βάρβαρα μέσα. Τη διαφορά την καρπώνονταν για προσωπικό τους όφελος.

Οι 27 νέοι φόροι του ΣΥΡΙΖΑ(2015-2017μΧ)





του Σπύρου Δημητρέλη

Μόνο θυμηδία θα μπορούσε να προκαλέσει η αποστροφή του πρωθυπουργού στην τελευταία συνέντευξή του ότι επί των ημερών των κυβερνήσεών του δεν αυξήθηκε η φορολογία.

Κι αν αυτό διαψεύδεται καθημερινά από τα νέα δυσβάστακτα φορολογικά βάρη που καλούνται να σηκώσουν οι πολίτες – πολλοί από τους οποίους σηκώνουν τελικά ψηλά τα χέρια και βρίσκονται αντιμέτωποι με κατασχέσεις - διαψεύδεται και από τις χιλιάδες λέξεις φορολογικών διατάξεων που έφερε την τελευταία διετία η κυβέρνηση στη Βουλή προκειμένου να γεμίσει τα κρατικά ταμεία που άδειασαν από το πάγωμα της οικονομικής δραστηριότητας που προκάλεσε η αλλοπρόσαλλη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης που είχαν σαν βασική πυξίδα την προστασία των κρατικών δαπανών.

Πάμε τώρα στους φόρους που επέβαλαν οι κυβερνήσεις Τσίπρα. Πάρτε μια βαθιά ανάσα... :

- Αύξηση του κανονικού συντελεστή ΦΠΑ από το 23% στο 24%.

- Μαζική μετάταξη προϊόντων και υπηρεσιών ευρείας κατανάλωσης από το μειωμένο συντελεστή 13% στον κανονικό 24%. Μεταξύ άλλων μετατάχθηκαν σε υψηλότερο συντελεστή η εστίαση, οι μεταφορές και τα μη νωπά τρόφιμα (π.χ. μακαρόνια, ρύζι) και οι διανυκτερεύσεις των ξενοδοχείων.

- Κατάργηση σε τρεις δόσεις των μειωμένων κατά 30% συντελεστών ΦΠΑ που ίσχυαν στα νησιά του Αιγαίου.

-Αυξήθηκαν οι συντελεστές της εισφοράς αλληλεγγύης με τον ανώτατο συντελεστή να αυξάνεται από το 2,8% στο 10%.

- Μειώθηκε η έκπτωση φόρου που οδηγεί σε αφορολόγητο όριο για τους μισθωτούς και συνταξιούχους από τα 2.100 ευρώ στα 1.900 ευρώ.

- Αυξήθηκαν οι συντελεστές της φορολογικής κλίμακας για όλους τους φορολογούμενους με τον ανώτατο συντελεστή να αυξάνεται από το 42% στο 45%.

- Καταργήθηκε η αυτοτελής φορολόγησης του εισοδήματος από ελευθέριο επάγγελμα 26% έως 33% και πλέον το εισόδημα αυτό φορολογείται με συντελεστές που φθάνουν ακόμη και το 45%.

- Αυξήθηκαν οι φορολογικοί συντελεστές για το εισόδημα από ενοίκια. Ο συντελεστής για εισόδημα έως 12.000 αυξήθηκε από το 11% στο 15%, για εισόδημα από 12.000 έως 35.000 αυξήθηκε από το 33% στο 35% και για εισόδημα πάνω από 35.000 αυξήθηκε από το 33% στο 45%.

- Αυξήθηκε η προκαταβολή φόρου για όλους τους επαγγελματίες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις από το 55% στο 100%.

- Αυξήθηκε ο φορολογικός συντελεστής των επιχειρηματικών κερδών από το 26% στο 29%.

- Αυξήθηκε ο συντελεστής φορολόγησης των μερισμάτων από το 10% στο 15%.

- Αυξήθηκε ο συντελεστής του φόρου πολυτελούς διαβίωσης από το 10% στο 13% επί του ετήσιου τεκμηρίου για τα ΙΧ άνω των 2.500 κυβικών, τις πισίνες και τα αεροσκάφη ενώ επιβλήθηκε ο φόρος και στα σκάφη αναψυχής.

- Καταργήθηκε ο μειωμένος ειδικός φόρος κατανάλωσης (ΕΦΚ) για τα οινοπνευματώδη ποτά στα Δωδεκάνησα.

- Επιβλήθηκε φόρος 10% στην συνδρομητική τηλεόραση.

- Επιβλήθηκε φόρος 5% στην σταθερή τηλεφωνία και το ίντερνετ.

- Αυξήθηκε ο ΕΦΚ στα οινοπνευματώδη ποτά και τα τσιγάρα.

- Αυξήθηκε  ο φόρος στη μπύρα.

- Επιβλήθηκε ΕΦΚ στο κρασί.

- Επιβλήθηκε ειδικός φόρος κατανάλωσης 1 ευρώ ανά 10 ml υγρού ηλεκτρονικού τσιγάρου.

- Αυξήθηκε κατά 3 λεπτά ανά λίτρο ο φόρος στην αμόλυβδη, κατά 8 λεπτά στο ντίζελ κίνησης, κατά 10 λεπτά στο υγραέριο κίνησης και κατά 5 λεπτά ανά λίτρο στο πετρέλαιο θέρμανσης.

- Έχει ψηφιστεί για εφαρμογή από το 2018 ειδικό τέλος διανυκτέρευσης για όλα τα τουριστικά καταλύματα

-Επιβλήθηκε φόρος στις βραχυχρόνιες μισθώσεις κατοικιών (π.χ. airbnb).

- Επιβλήθηκε φόρος στον καφέ 3 ευρώ ανά κιλό για τον καβουρδισμένο, 2 ευρώ για τον μη καβουρδισμένο, 4 ευρώ για τον στιγμιαίο και τα συμπυκνώματα καφέ κ.α. Η επιβολή του φόρου εκτιμάται ότι αύξησε τη λιανική τιμή του προϊόντων έως και 10%.

- Αυξήθηκαν οι συντελεστές του συμπληρωματικού ΕΝΦΙΑ από 0,1 έως 1% που είναι σήμερα σε έως και 1,15% αλλά ο φόρος αρχίζει να επιβάλλεται από χαμηλότερη αξία καθώς μειώνεται το αφορολόγητο από τις 300.000 στις 200.000 ευρώ.

- Αυξήθηκαν οι συντελεστές για τον υπολογισμό του ΕΝΦΙΑ στα οικόπεδα.

- Αυξήθηκε από 5 τοις χιλίοις σε 5,5 τοις χιλίοις ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ για τα νομικά πρόσωπα.

- Αυξήθηκε το φορολογούμενο εισόδημα ως παροχή σε είδος για την παροχή εταιρικών ΙΧ από τις επιχειρήσεις στους εργαζομένους τους. Το εισόδημα υπολογίζεται σε ποσοστό 80% αντί για 30% που ίσχυε επί του κόστους συντήρησης που εγγράφουν ως δαπάνη οι επιχειρήσεις στα βιβλία τους.


http://www.capital.gr/tax/3207541/oi-27-neoi-foroi-tou-suriza


Μήπως λοιπόν φαίνεται αν όχι επιτακτική ανάγκη, τουλάχιστον ωφέλιμο οι σύγχρονες δημοκρατίες να πάρουν μαθήματα από το παρελθόν;

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Παύλος Φύσσας, Χρυσή Αυγή και είδωλα

Παύλος Φύσσας, Χρυσή Αυγή και Συμβολα




Ο όρος Σύμβολο αποδίδεται σε οτιδήποτε που αντιπροσωπεύει μία έννοια, είτε ως σημείο (απεικόνιση), είτε ως πρόσωπο που ενσαρκώνει συγκεκριμένη έννοια, κατά παραδειγματικό τρόπο, ή συναισθηματικό φόρτο, ή κάποιο γεγονός, ομοίως με ιδιαίτερη φόρτιση.




Η σημασία του συμβόλου ποικίλλει και συνήθως χρωματίζεται από το ιστορικό και θρησκευτικό πλάισιο που το περιβάλλει. Για παράδειγμα το "γαμμάδιο" των αρχαίων Ελλήνων, σύμβολο περιαγωγής, που συνδέθηκε η δεξιότροπη εκδοχή του στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με την ιδεολογία του Ναζισμού, αυθαίρετα ως σβάστικα (στρατιωτικό σύμβολο), ενώ παλαιότερα αποτελούσε καθαρά θρησκευτικό, ειρηνικό σύμβολο και περιαγωγής στη τέχνη.
Σύμβολο, επίσης, είναι ένα πρόσωπο που έχει καθιερωθεί στην κοινή συνείδηση ως ο ενσαρκωτής μιας ιδέας ή τάσης. Για παράδειγμα, ο Νέλσον Μαντέλα υπήρξε σύμβολο του αγώνα κατά του Απαρτχάιντ.
Η λέξη είδωλο προκύπτει από τη λέξη "είδος", δηλαδή αυτό που φαίνεται, και σημαίνει κάτι που μπορεί να γίνει αισθητό με τις αισθήσεις μας.
Στην καθημερινή ζωή, "είδωλο" ονομάζεται η αντανάκλαση ενός αντικειμένου. Όσον αφορά τη θρησκευτική της έννοια, η λέξη αναφέρεται σε ένα αντικείμενο λατρείας, που απεικονίζει κάποια θεότητα.
Για τους μεν αρχαίους αλλά και σύγχρονους ειδωλολατρικούς λαούς, το να λατρεύει κάποιος ένα είδωλο όχι μόνο δεν θεωρείται κακό, αλλά και τιμή και υποχρέωση, καθώς η φιλοσοφία τους αποδέχεται ενδοκοσμικές θεότητες αφενός, αφετέρου θεωρεί την ύλη ως απόρροια ή ομοούσια των θεοτήτων αυτών, συνεπώς κάθε τι υλικό αποτελεί μέρος της θεότητας που λατρεύουν.

Παιρνω λαβη απο τις δυο ειδησεις - αρθρα σημερα στον τυπο τον ηλεκτρονικο... Δινω ορισμους απο την βικιπαιδεια της λεξης ΣΥΜΒΟΛΟ και ΕΙΔΩΛΟ...   
Φαινεται ότι ο Ελληνας ,πλην της Εθνικης του  και πατριωτικής του Ταυτότητας ,αλλά και της βασικής αρχης της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του , εχασε και τις ΑΞΙΕΣ , τα ΙΔΕΩΔΗ του και την Ικανοτητα να Ανακηρυσσει και προωθει Παγκοσμια ΣΥΜΒΟΛΑ και  ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ οπως επι χιλιαδες χρονια ...μεχρι και τις μερες μας (επος 1940-41) .. ΚΥΠΡΟΣ σαν ηρωισμό των παιδιων του....
Αναζητει ,ατυχως κατα την γνωμη μου , συμβολα εκει που δεν θα πρεπει ξεχνωντας ότι συμβολο αντιφασιστικου αγωνα ήταν και το ανταρτικο κατά της τριπλης κατοχης, και οι κινητοποιησεις κατά της Χουντας (Πολυτεχνειο , κινημα Ναυτικου ΒΕΛΟΣ, )....γεγονοτα και συμβολισμοι παγκοσμιου εύρους... 
Ο Π. Φυσσας ειναι ενα ακομη θυμα της εγκληματικης χροιας των καποιων φονιαδων που περνούν την ιδεολογια τους στα όπλα και στην βια.  
ΝΑΙ στην μνημη και στην αναφορα του ονοματος του , ΟΧΙ όμως  σε επιπεδο που ξεφευγει απο την πραγματικοτητα.... 
Το ιδιο ισχυει και για την Μητερα του , μια οντως δυστυχισμενη  και πονεμενη γυναικα που εχασε τον γιο της σε πολιτικο(?) εγκλημα ,αφ'ενος και αφ'ετερου επειδη η τιμωρια και ο κολασμός των φονιαδων ΑΡΓΕΙ  υπερβολικα ,βαζοντας φωτια στα θεμελια των αρχων της δικαιοσυνης ...   
Συμβολα ηταν οι Μητερες της Σπαρτης , οι Μανες των στρατιωτων μας στον πολεμο, οι Ηπειρωτισσες γυναικες ....
ΑΝ θελουμε να λεγομαστε Κρατος Δικαιου...... Αποφαση τωρα και οχι Κωλυσιοεργια και Νομικισμος ....
Παραθετω τα αρθρα///

Παύλος Φύσσας: Ο μουσικός που έγινε σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα


"Παύλος Φύσσας, 34χρονος, μουσικός, γιος εργάτη στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη". Από τα πρώτα στοιχεία το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου μέχρι την αποκάλυψη της βίαιης δράσης, της φασιστικής οργάνωσης και της ναζιστικής ιδεολογίας της Χρυσής Αυγής
Το βράδυ της 17 Σεπτεμβρίου 2013, οι αστυνομικοί συντάκτες έλαβαν ένα μάλλον συνηθισμένο μήνυμα στο κινητό τους τηλέφωνο. «Ημεδαπός νεκρός στην περιοχή Κερατσινίου (Αμφιάλη) από αμβλύ όργανο. Ημεδαπός δράστης συνελήφθη», ήταν το λακωνικό μήνυμα της υπηρεσίας ενημέρωσης του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης προς τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους.


Το μήνυμα δεν χτύπησε κανένα ιδιαίτερο καμπανάκι: η βραδιά ήταν ποδοσφαιρική, ο Ολυμπιακός έπαιζε με την Παρί Σεν Ζερμέν και η βαριά του ήττα (1-4) «προμήνυε» οπαδικές επιθέσεις. Καθησυχαστικό ήταν και το τηλεφώνημα σε «πηγές» για την διερεύνηση του περιστατικού. «Ε, ξέρεις τώρα. Κάτι χουλιγκάνια έβλεπαν τον αγώνα στο Κερατσίνι και σφαχτήκανε μετά», άκουσα να λέει η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής. «Και γιατί να σφαχτούνε, αφού είναι όλοι τους Ολυμπιακοί;», ήταν η ερώτηση που αυθόρμητα προέκυψε από τη συζήτηση. Η απάντηση δεν ακουγόταν πειστική.
Η εύλογη απορία προκάλεσε συναγερμό στο «Εθνος». Ηταν η εποχή που καθημερινά στους δρόμους της Αθήνας καταγραφόταν ένα τουλάχιστον περιστατικό ρατσιστικής βίας, με τα «παιδιά με τα μαύρα μπλουζάκια» να… παρελαύνουν ανενόχλητα ως Τάγματα Εφόδου, χτυπώντας και εκφοβίζοντας όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Σχεδόν μία εβδομάδα νωρίτερα, στο Πέραμα, μέλη της Χρυσής Αυγής είχαν επιτεθεί σε συνδικαλιστές του ΚΚΕ. Παράλληλα, οι προκλήσεις του φασιστικού μορφώματος είχαν αρχίσει να αυξάνονται και σε πολιτικό επίπεδο εκείνη την εποχή.
«Δεν μπορεί να είναι τυχαία δολοφονία», συμφωνήσαμε με τον Λευτέρη Μπιντέλα, τον συνάδελφο που μαζί καλύπταμε το αστυνομικό ρεπορτάζ στο «Εθνος». «Παύλος Φύσσας, 34χρονος, μουσικός, γιος εργάτη στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη», ήρθαν τα πρώτα στοιχεία, για να επιβεβαιώσουν τον συλλογισμό. Αργότερα μέσα στη νύχτα, πηγές θα μας ενημέρωναν ότι ο «ημεδαπός δράστης» παραδέχθηκε ότι είναι μέλος της Χρυσής Αυγής…
Η δημοσιογραφική διερεύνηση της υπόθεσης της δολοφονίας Φύσσα έμελλε να αποτελέσει τη θρυαλλίδα των εξελίξεων για την αποκάλυψη της βίαιης δράσης, της φασιστικής οργάνωσης και της ναζιστικής ιδεολογίας της Χρυσής Αυγής…
Τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από τη μοιραία εκείνη νύχτα και οι ένοχοι ακόμη δεν έχουν τιμωρηθεί. Η δίκη της εγκληματικής οργάνωσης βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και οι χρυσαυγίτες έχουν επιστρέψει ελεύθεροι στα σπίτια τους. Ωστόσο, η έκβαση της δίκης και οι πολύ σημαντικές μαρτυρίες που έχουν ακουστεί στη δικαστική αίθουσα δίνουν ελπίδες για δίκαιη απόφαση στο τέλος της διαδικασίας.
Σε πολιτικό επίπεδο, η χρονική απόσταση δίνει τη δυνατότητα μιας πιο ξεκάθαρης, ουσιαστικής εικόνας για το τι συνέβαινε τον Σεπτέμβριο του 2013. Η «ακτινογραφία» των δράσεων της Χρυσής Αυγής μαρτυρά ξεκάθαρα το ανατριχιαστικό της σχέδιο. Εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση που είχε ξεσπάσει, την υπογραφή των Μνημονίων και –κυρίως- τον θυμό του ελληνικού λαού, στόχος των στελεχών της ήταν να «μαυρίσουν» τις «κόκκινες» περιοχές, να υποκαταστήσουν την συντεταγμένη Πολιτεία στα θέματα δημόσιας τάξης και να αφανίσουν τα κινήματα και τις συνδικαλιστικές ενώσεις στις εργατικές περιοχές.
Σε αντίθεση με το αντι-συστημικό πρόσωπο που ήθελαν να προβάλουν –και πολλά ΜΜΕ συνέβαλαν αποτελεσματικά στη δημιουργία του life style της βίας και του ρατσισμού- η Χρυσή Αυγή ακολουθούσε την Χιτλερική τακτική της δημιουργίας «κάστρων», τα οποία θα λειτουργούσαν ως προπύργια από όπου θα άλωναν ολόκληρη την πολιτική, πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας, υπέρ των χρηματοδοτών τους…
Πρώτος «σταθμός» του επικεφαλής της ΧΑ Νίκου Μιχαλολιάκου και της συμμορίας του ήταν ο Δήμος Αθηναίων, όπου το 2012 εξελέγη ως δημοτικός σύμβουλος. Είχαν περάσει ήδη δύο χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην περίοδο των μνημονίων, η Τρόικα κυριαρχούσε στην επικαιρότητα, οι επιπτώσεις είχαν αρχίσει να γίνονται αισθητές στο «πετσί» και την τσέπη των φορολογούμενων.
Κάποια κινήματα (πχ. των «Αγανακτισμένων») είχαν ήδη αποτύχει, αλλά η «πάνω πλατεία» Συντάγματος είχε ενεργοποιήσει ήδη ένα ακροδεξιό, εθνικιστικό αντανακλαστικό που άρχισε να αποκτά απήχηση μέσα στο γενικότερο κλίμα σύγχυσης της ελληνικής κοινωνίας. Η διάλυση ήταν πρωτίστως οικονομική, αλλά τα βαθύτερα αίτιά της ήταν πολιτικά και κοινωνικά. Κι ένα από τα πρώτα σημάδια αποσάθρωσης ήταν η ανοχή και τελικά η γιγάντωση των δράσεων της Χρυσής Αυγής.
Στον Αγιο Παντελεήμονα, η απουσία της ελληνικής Πολιτείας ευνόησε την αύξηση της δύναμης της Χρυσής Αυγής. Επόμενος σταθμός θα ήταν οι «κόκκινες» περιοχές του Πειραιά. Το Πέραμα της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, της φτώχειας, της ανεργίας αλλά και των αριστερών συνδικαλιστικών σωματείων ήταν ο τέλειος στόχος. Είναι κοινό μυστικό –που μένει να αποδειχθεί- ότι οι χρήσιμοι φασίστες θα είχαν μαζί τους και εφοπλιστικά συμφέροντα, που έσπευσαν να δώσουν τον οβολό τους στην επιχείρηση «φθηνά μεροκάματα».
Όπως ανέφεραν ήδη από τις 5 Ιουνίου του 2012 μαρτυρίες εργατών σε καταγγελία-παρέμβαση των εργαζομένων της Ζώνης προς τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πειραιά, η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιούσε τα τάγματα εφόδου προκειμένου να αναγκάσει τους εργάτες να δεχθούν να «πέσουν» τα μεροκάματα και οι χρυσαυγίτες να φέρουν τους δικούς τους ανθρώπους στη Ζώνη. Οι μεταλλεργάτες ανέφεραν τις πληροφορίες που ήθελαν μέλη της Χρυσής Αυγής να ετοιμάζουν «εκστρατεία» εναντίον τους για να τους «εξαφανίσουν από το λιμάνι».

Τις προθέσεις της Χρυσής Αυγής αναφέρει να μεταφέρει ο βουλευτής Πειραιά της ΧΑ Γιάννης Λαγός, που με τους έτερους βουλευτές του μορφώματος Ηλία Παναγιώταρο και το Νίκο Μίχο βρέθηκαν τον Αύγουστο του 2012 στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη για να μιλήσουν με τον κόσμο εκεί. Σε βίντεο που έχει δημοσιευτεί, αφού οι τρεις μεταφέρουν τους χαιρετισμούς του Νίκου Μιχαλολιάκου, ο Γ.Λαγός φαίνεται να λέει: «Η Ζώνη θα κινηθεί, τα καράβια θα ξαναέρθουν πίσω και οι λακέδες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, που καπηλεύονται τόσα χρόνια αυτή την κατάσταση, θα εξαφανιστούν από εδώ πέρα μέσα».
Η παράλληλη, οργανωμένη δράση της Χρυσής Αυγής στον Πειραιά συμπεριλαμβάνει και την ενεργοποίηση της… πολλά υποσχόμενης ομάδας του Γιώργου Πατέλη, επικεφαλής του Τάγματος Εφόδου Νίκαιας, που δρα σε Κοκκινιά, Κερατσίνι και αλλού. Και κάπως έτσι, μπαίνει στο στόχαστρο ο Παύλος Φύσσας… Όπως θα ομολογούσε αργότερα στο «Εθνος» πρώην στέλεχος της οργάνωσης, «ο Φύσσας ήταν στοχοποιημένος λόγω της αντιφασιστικής του δράσης».
Το φθινόπωρο του 2013, η Χρυσή Αυγή είναι στα πάνω της. Η άνοδός της καταγράφεται σε δημοσκοπήσεις που πραγματοποιούνται εκείνη την περίοδο. Οι τοπικές οργανώσεις φυτρώνουν ανά την Ελλάδα σαν τα μανιτάρια και στους κόλπους της έχει συγκεντρώσει κάθε «διαμαρτυρόμενο», από νοσταλγούς της Χούντας που έχουν αρχίσει να παίρνουν τα πάνω τους, μέχρι ανέργους και απελπισμένους αποδέκτες «τροφίμων μόνο για Ελληνες» και συντηρητικούς «νοικοκυραίους» που αισθάνονται αδικημένοι από την οικονομικοπολιτική πραγματικότητα.
Κι εκεί, οι χρυσαυγίτες κάνουν το μοιραίο λάθος του Μελιγαλά. Σε τελετή μνήμης της Δεξιάς, οι ακροδεξιοί έρχονται να κυριαρχήσουν. «Τιμή στους χίτες και ταγματασφαλίτες» φώναζαν εκατοντάδες μέλη της Χρυσής Αυγής που μετέβησαν στη Μεσσηνία. Ανάμεσά τους, 7 βουλευτές της Χρυσής Αυγής, με επικεφαλής τον Ηλία Κασιδιάρη ενώ ο βουλευτής Ηλίας Παναγιώταρος, μεταξύ άλλων ανέφερε: «οι γιορτές αυτές είναι γιορτές μνήμης και όχι γιορτές μίσους. Τώρα που η Χρυσή Αυγή ανεβαίνει, αυτές οι γιορτές θα γίνουν εθνικές». Πολιτικά, η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει –η ΧΑ δεν αποτελούσε πλέον τη χρυσή εφεδρεία του συστήματος…
Στις 12 Σεπτεμβρίου 2013, τάγμα εφόδου της ΧΑ πραγματοποιεί επίθεση σε συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα. Μία μέρα μετά, άνθρωποί της επιχειρούν την ίδρυση εργοδοτικού σωματείου στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Οι μπίζνες βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Η υψηλή ιεραρχία του μορφώματος πανηγυρίζει.
Αυτό το κλίμα επικρατεί όταν στο «Κοράλι», μια συνοικιακή καφετέρια της Αμφιάλης, συναντιούνται τυχαία για να παρακολουθήσουν το ματς η παρέα του Παύλου Φύσσα και μια μικρή ομάδα φασιστών. Όπως έδειξαν οι τηλεφωνικές καταγραφές εκείνης της βραδιάς, η κινητοποίηση του Τάγματος Νίκαιας ήταν άμεση και έφτασαν μέχρι τα ανώτερα κλιμάκια της ΧΑ.
Ο Παύλος Φύσσας δεν φοβήθηκε να τρέξει για να σωθεί. Όπως δεν φοβόταν να υπερασπίζεται τις αντιφασιστικές ιδέες του, να εκφράζεται με την μουσική του, να κυκλοφορεί όρθιος, με ψηλά το κεφάλι στις γειτονιές που «μαύριζαν» οι δολοφόνοι του παππού του. Αυτό πλήρωσε με τη ζωή του. Και γι αυτό παραμένει σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα στην σύγχρονη Ελλάδα.

Μάγδα Φύσσα: Από πενθούσα μητέρα σε μάνα - σύμβολο



Τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία του μοναχογιού της, Παύλου, η Μάγδα Φύσσα εξακολουθεί να είναι αξιοπρεπής και έτοιμη να συνεχίσει τον αγώνα για δικαίωση. Το NEWS 24/7 καταγράφει τις δηλώσεις της που συγκλόνισαν το πανελλήνιο
Οκτώβριος του 2013. Η Μάγδα Φύσσα για πρώτη φορά εμφανίζεται δημόσια για να μιλήσει για το φονικό. Για τον κόσμο είναι ακόμη η μητέρα του 34χρονου μουσικού, Παύλου, που πριν μερικές εβδομάδες είχε χάσει τη ζωή του από χρυσαυγίτες. Ωστόσο δεν θα περάσει πολύς καιρός που η γυναίκα αυτή θα μετατραπεί στη "μάνα όλων", ένα σύμβολο που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη του κόσμου.


Η Μάγδα Φύσσα μπροστά στις φωτογραφίες του γιου της, μιλά για το βίαιο τρόπο με τον οποίο άλλαξε η ζωή της οικογένειάς της. Λέει για τη Χρυσή Αυγή, ότι για την ίδια "μόνο κόμμα δεν είναι συμμορία. Δεν εχω να πω τιποτ' άλλο για αυτούς".
Όσο για την την τιμωρία των υπευθύνων, η μητέρα του 34χρονου Killah P αναφέρει: "Το να τους δω κρεμασμένους, για μένα είναι η λύτρωσή τους. Το αν είναι στη φυλακή και ο κάθε φορολογούμενος πολίτης να πρέπει να φορολογείται για να τους ταΐζει, πάλι δεν το βλέπω σωστό. Για μένα δεν υπάρχει μια τιμωρία που να λέω 'αυτό θέλω να γίνει'. Θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω και να μην είχε γίνει ποτέ αυτό". Όσο δύσκολο κι αν ειναι για εκείνη, προσπαθεί να το εξηγήσει: "το θέμα είναι ότι σήμερα εγώ δεν έχω το παιδί μου. Δεν έφταιξε σε τίποτα, δεν τους προκάλεσε..."
Από εκείνη τη συνέντευξη στους 'Πρωταγωνιστές' και στο Σταύρο Θεοδωράκη, έχουν περάσει τέσσερα χρόνια. Τότε αναρωτιόταν "πώς θα αντέξουμε την απώλεια αυτή;", όμως με τον καιρό η στάση της άλλαξε. Άντεξε και έγινε σύμβολο κυρίως με τη στάση της απέναντι σε αυτούς που ονομάζει "εγκληματική, ναζιστική, φασιστική οργάνωση".
Η Μαγδα Φύσσα σταδιακά ξεκίνησε έναν αγώνα για τη δολοφονία του γιου της και τη δικαίωση. Με περισσή αξιοπρέπεια και δύναμη συμμετέχει σε κινητοποιήσεις κατά του φασισμού και του ναζισμού, προχωρά σε μηνύσεις όταν αμαυρώνεται η μνήμη του Παύλου Φύσσα, όπως η πρόσφατη καταδίκη χρυσαυγίτη για περιύβριση νεκρού, ενώ τολμά να αντιδρά σε άδικες συμπεριφορές όταν βρίσκεται στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Μάλιστα, κατάφερε να προκαλέσει ακόμα και την παρέμβαση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, όταν με δημόσια έκκληση ζήτησε να "ξεμπλοκάρει" η δίκη της εγκληματικής οργάνωσης. Έτσι βρέθηκε στη Βουλή για να μιλήσει με τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου Νικ. Βούτση και τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης, Νικ. Παρασκευόπουλο, για να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα.
Η Μάγδα Φύσσα μέχρι σήμερα παραμένει δυνατή, αλλά και πιο ξεκάθαρη. Ο χρόνος της επέτρεψε να πάρει απαντήσεις για το τί συνέβη το μοιραίο βράδυ που δολοφονήθηκε ο μοναχογιός της και να μπορέσει να εξωτερικεύσει όσα ένιωθε και σκεφτόταν. Η πιο πρόσφατη συνέντευξή της δόθηκε στο Ραδιόφωνο 24/7, όπου ανέλυσε τα γεγονότα που έλαβαν χώρα και οδήγησαν στο φονικό, στη στάση του Παύλου Φύσσα και στη Χρυσή Αυγή.
Μιλώντας στον Κώστα Αρβανίτη και στη Φυλή των Φίλων τον περασμένο Ιούνιο, έκανε λόγο για "στοχευμένη επίθεση" σε βάρος του Παύλου Φύσσα, αλλά και στο ότι ο γιος της ήταν εκείνος που υπέδειξε το δολοφόνο του: "Έμεινε σε δρόμο μεγάλο και φωτεινό. Εάν γινόταν σε κάποιο σκοτεινό δρομάκι, σήμερα θα μιλούσαν για ξεκαθάρισμα λογαριασμών και δεν θα μαθαίναμε τι πραγματικά συνέβη" είπε. Σε αντίθεση με την πρώτη της συνέντευξη, αυτή τη φορά αναφέρθηκε αναλυτικά στη Χρυσή Αυγή, χαρακτηρίζοντάς τη "εγκληματική, ναζιστική, φασιστική οργάνωση" και πρόσθεσε ότι "αστυνομία και χρυσή αυγή είναι ένα, τουλάχιστον στη συγκεκριμένη υπόθεση". Κι αυτό γιατί όπως είπε, οι αστυνομικοί που κατέθεσαν στο δικαστήριο, υποστήριξαν ότι "ήταν πολλοί και δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι ή ότι λιποθύμησαν και άλλες δικαιολογίες για να αποφύγουν να πουν αυτό που είδαν".

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
Το 1993 ιδρύθηκε ως κόμμα, αλλά η συμμετοχή της σε εκλογές ήταν ανεπιτυχής. Από το 2009 η ΧΑ ανέπτυξε τη δράση της σε γειτονιές του κέντρου της Αθήνας, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας, και στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 κέρδισε μία έδρα στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου Αθηναίων. Στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου 2012 εισήλθε για πρώτη φορά στο κοινοβούλιο, παίρνοντας ποσοστό σχεδόν 7%,[34] το οποίο διατήρησε στις βουλευτικές εκλογές των επόμενων τριών χρόνων (τον Ιούνιο του 2012 και τον Ιανουάριο και το Σεπτέμβριο του 2015), αν και ο αριθμός των ψήφων που έλαβε μειώθηκε.
Το Σεπτέμβριο του 2013, μετά από μια σειρά βίαιων επιθέσεων χρυσαυγιτών που κορυφώθηκαν με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, εισαγγελικές έρευνες στοιχειοθέτησαν την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης και συνελήφθησαν από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία ο αρχηγός της οργάνωσης, βουλευτές και στελέχη της.[35][36] Συνολικά 69 πρόσωπα παραπέμφθηκαν σε δίκη,[37] που ξεκίνησε στις 20 Απριλίου 2015.[38]
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
 Θα ηθελα να μαθω γιατι όλοι οι προοδευτικοι μας  Πολιτικοι ,αλλά και τα ΜΜΕ οπως και ο ιδιος ο λαός  ΔΕΝ εκανε ποτέ συμβολα τους :
Νίκο Σιαλμα 

Κώστα Ηλιακη 

Παναγιωτη Βλαχάκη
Χριστόδουλου Καραθαναση
Εκτορα Γιαλοψού.. 

ως και τοσων αλλων πεσοντων ειτε το Αιγαιο ειτε ανα την Ελλαδα , ειτε Αστυνομικων που δολοφονηθηκαν ΕΝ ΨΥΧΡΩ, ειτε ακομα ακομα και αλλοδαπων ποτ επεσαν θυματα της 17 Νοεμβρη ,και λοιπων δηθεν Κοινωνικων αντιστασιακων ομαδων???

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

ΜΥΚΗΝΕΣ  



Έδωσαν το όνομά τους στον πρώτο μεγάλο Ελληνικό πολιτισμό που αναπτύχθηκε στην ηπειρωτική Ελλάδα κατά την ύστερη Εποχή του Χαλκού (1600-1100 π.Χ.). Ο μυκηναϊκός πολιτισμός επινοήθηκε ως όρος από τους αρχαιολόγους, που τον εμπνεύστηκαν από το σημαντικότερο κέντρο της εποχής, τις πολύχρυσες Μυκήνες, όπως τις παραδίδει ο Ομηρος, μιλώντας για την ηγεμονική δύναμη ανάμεσα σε όλους τους Ελληνες. Μόνο που, αν και εφόσον ο Τρωικός Πόλεμος έγινε όντως, και αν και εφόσον έγινε περί το 1150 π.Χ. όπως υπολογίζουν οι επιστήμονες, όχι μόνο οι Μυκήνες αλλά και όλα τα μυκηναϊκά βασίλεια είχαν ήδη παρακμάσει και καταστραφεί.
Δεν είναι το μόνο μυστήριο που καλείται να λύσει η αρχαιολογία με επιστημονικό τρόπο. Οι Μυκήνες αποτελούν από μόνες τους μυστήριο. Κανείς δεν ξέρει από πού ήρθαν στην Αργολίδα οι πρώτοι κάτοικοι, οι οποίοι, πάντως, ανήκαν σε ελληνικά φύλα. Ξέρουμε όμως μέχρι πού έφτασαν: μέχρι την κεντρική και βόρεια Ευρώπη (παραδουνάβιες περιοχές, Βαλτική, Καρπάθια) και μέχρι τη Σαρδηνία και την Κάτω Ιταλία, αλλά και την Αίγυπτο, τη μικρασιατική ακτή, τη Μεσοποταμία σε αναζήτηση πρώτων υλών και αγορών. Μάλιστα, αυτοί οι δεινοί έμποροι είχαν συναλλαγές μέχρι τη νότια Αγγλία, όπως διαπιστώνεται και πάλι από τα ευρήματα. Κάποιος υπήρξε ο μετακομιστής εμπορευμάτων τους, μας λέει η έφορος αρχαιοτήτων Αργολίδας, Αλκηστις Παπαδημητρίου.
Αφορμή για τη συζήτηση μαζί της υπήρξε η έκδοση του τόμου «Μυκήνες» από το Κοινωφελές Ιδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση στη σειρά «Ο κύκλος των μουσείων». Ενα έργο γραμμένο με επιστημοσύνη και αγάπη, το οποίο έρχεται να προστεθεί σε άλλους 16 τόμους που υπάρχουν με μορφή δωρεάν e-book στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος. Ταυτοχρόνως, ο φροντισμένος τόμος, με εξαιρετικές φωτογραφίες του Σωκράτη Μαυρομμάτη, και τη βοήθεια των εκδόσεων «Ολκός», προσφέρεται σε περιορισμένα αντίτυπα σε φορείς, σχολεία, πανεπιστήμια και επιστήμονες.
Οι Μυκήνες πριν γίνουν πολύχρυσες ήταν ένας μικρός νεολιθικός οικισμός, (7η έως 4η χιλιετία) από τον οποίο βρέθηκαν λίγα κεραμεικά. Πρώτα αρχιτεκτονικά ίχνη κατοίκησης έχουμε από το 2200 έως το 1900 π.Χ. Από το 1650 έως το 1600 δημιουργήθηκαν οι ταφικοί κύκλοι Β’ και Α’ (όπως ονομάστηκαν από τους πρώτους ανασκαφείς). Ο οικισμός, με στρατηγική θέση ώστε να ελέγχει τα περάσματα, τη γεωργία και την κτηνοτροφία στην Αργολίδα, αναπτύσσεται σιγά σιγά. Το νεκροταφείο της μεσοελλαδικής περιόδου (1900 – 1600 π.Χ.) δείχνει βαθμιαία αύξηση πληθυσμού και δημιουργία ηγεμονικής δύναμης. «Τέλη του 17ου αιώνα π.Χ., η δύναμη αυτή θα αναλάβει την εξουσία και τον έλεγχο όλης της περιοχής, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το Αργος, το σημαντικότερο κέντρο της Αργολίδας κατά τη μεσοελλαδική εποχή» σύμφωνα με τη δρα Παπαδημητρίου. Οι Μυκήνες μετατρέπονται σιγά σιγά σε τεράστιο κέντρο στον ελλαδικό χώρο.
Ριψοκίνδυνοι ταξιδιώτες
Αεροφωτογραφία της ακρόπολης των Μυκηνών. Αποψη από νοτιοδυτικά.


«Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι ρωμαλέοι ηγεμόνες;» αναρωτιέται στο βιβλίο. «Και πώς απέκτησαν τον υπέρογκο πλούτο που τους επέτρεψε να αποσύρουν από την κυκλοφορία και να πάρουν μαζί τους στο ταξίδι για τον άλλο κόσμο, ανάμεσα σε άλλα τιμαλφή, πάνω από 14 κιλά χρυσού με τη μορφή εκπληκτικών έργων τέχνης, πολλά από τα οποία κατασκευάστηκαν πιθανώς από Μινωίτες τεχνίτες σύμφωνα με βασιλικές παραγγελίες, για να εκφράσουν την ιδεολογία της ανερχόμενης νέας τάξης; Η φυσιογνωμία τους, που διαφαίνεται μέσα από τα αρχαιολογικά ευρήματα, έχει πολεμικά χαρακτηριστικά, όπως μαρτυρεί ο λαμπρός οπλισμός που βρέθηκε στους τάφους τους.
Γνωρίζουμε όμως πως ήταν ριψοκίνδυνοι ταξιδιώτες, που αναζήτησαν ευγενή και πολύτιμα μέταλλα στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη. Επίσης, για να προωθήσουν τα πλούσια αγαθά που προέρχονταν από τη γεωργία και την κτηνοτροφία, όπως το κρασί, το λάδι και ενδεχομένως τα υφαντά, συνδέθηκαν στενά με τους Μινωίτες. Αυτοί πάλι γνώριζαν καλά τους θαλασσινούς δρόμους προς την Αίγυπτο και είναι πιθανό να τους οδήγησαν προς το ακμαίο Μέσο Βασίλειο. Ισως εκεί λοιπόν να πλούτισαν οι πρώιμοι Μυκηναίοι, θέτοντας τις πολεμικές τους αρετές στην υπηρεσία της ξενόφερτης στην Αίγυπτο δυναστείας των Υκσώς που κατέλαβε την εξουσία στα μέσα του 17ου αιώνα π.Χ. Και επειδή τίποτε στην ανθρώπινη Ιστορία δεν είναι τυχαίο ή ξαφνικό, θα πρέπει να δεχτούμε πως οι Μυκηναίοι απέκτησαν σιωπηλά αλλά συστηματικά στη διάρκεια των τριών αιώνων της Μέσης Χαλκοκρατίας τη δύναμη που αντανακλούν τα κτερίσματα των βασιλικών ταφικών περιβόλων. Εξασφάλισαν έτσι για τα γένη τους την πρωτεύουσα θέση, όχι μόνο στην Αργολίδα αλλά και σε ολόκληρη την Πελοπόννησο και έδωσαν το όνομά τους σε ολόκληρο τον σπουδαίο πολιτισμό της Υστερης Εποχής του Χαλκού».
Εχοντας εκτιμήσει τη σημασία της Κρήτης, με την ύφεση που παρουσιάζεται στο νησί, εγκαθιστούν μυκηναϊκή δυναστεία στην Κνωσό, ελέγχοντας στην ουσία ολόκληρη τη μεγαλόνησο, όπως και την ηπειρωτική χώρα. Στους Ανακτορικούς χρόνους (14ος – 13ος αι. π.Χ.) κατασκευάζονται στις Μυκήνες τα κυκλώπεια τείχη «με τη βοήθεια των γνώσεων των βασιλικών εταίρων από την αυτοκρατορία των Χετταίων» και ιδρύεται το μεγαλοπρεπές ανάκτορο με όλα του τα παραρτήματα. Ο μύθος που παρουσιάζει ο Στράβων για τους προϊστορικούς Κύκλωπες τους θέλει να έρχονται από τη Λυκία, όπου και το βασίλειο των Χετταίων.
Μέσα στα τείχη ανεγείρεται ανάκτορο, με χώρους άσκησης εξουσίας, κατοίκησης, εργαστήρια, αποθήκες, και επίσης ένα θρησκευτικό κέντρο. «Η άρχουσα τάξη» αναφέρει η κ. Παπαδημητρίου, «εξακολουθεί να ενταφιάζεται με πλούσια κτερίσματα σε θαλαμωτούς ή εντυπωσιακούς μνημειώδεις θολωτούς τάφους». Οι Μυκηναίοι έμποροι «κατακλύζουν με τα προϊόντα τους τις αγορές της Μεσογείου, ενώ οι ηγεμόνες εξακολουθούν να επιδεικνύονται μέσω αντικειμένων, ακραιφνούς μυκηναϊκού ύφους πλέον, από πολύτιμα ή εξωτικά υλικά, τα οποία αναδεικνύουν οι εξειδικευμένοι τεχνίτες των ανακτορικών εργαστηρίων». Η πλούσια παραγωγή απαιτεί οργάνωση, γραφειοκρατία και διαχειριστικό έλεγχο. Λογιστικά στοιχεία καταγράφονται σε πήλινες πινακίδες της πρώιμης ελληνικής Γραμμικής Β΄γραφής.
Χρυσή νεκρική προσωπίδα, γνωστή ως η μάσκα του Αγαμέμνονα.


Η ακμή αυτών των δύο αιώνων, η εξέχουσα θέση που κατείχαν οι ηγεμόνες των Μυκηνών στο σύνολο του μυκηναϊκού κόσμου, «θα προσωποποιηθεί στην ιστορική μνήμη με τον αρχιστράτηγο των Ελλήνων στον Τρωικό πόλεμο, τον μυθικό βασιλιά Αγαμέμνονα» υπογραμμίζει η συγγραφέας. «Ο μύθος, που κρύβει πάντοτε μια ιστορική αλήθεια, θα επιλέξει αυτόν τον ατρόμητο άνακτα για αρχηγό».
Γύρω στα τέλη του 13ου αιώνα και στις αρχές του επόμενου ξέσπασαν μεμονωμένες και όχι κατ’ ανάγκη ταυτόχρονες πυρκαγιές, που ακολουθήθηκαν από επισκευές του ανακτόρου και των κτιρίων διοίκησης. Kατά τη διάρκεια του 12ου αι. π.X. οι περισσότερες εγκαταστάσεις, ανακτορικές και μη, εξακολούθησαν να λειτουργούν. Oι αναταραχές όμως του 1200 π.X. στη Mικρά Aσία και στην Aνατολική Mεσόγειο και η καταστροφή των εμπορίων τους από επιδρομείς απέκοψαν τις επαφές των Mυκηναίων ανάκτων με τα κυριότερα κέντρα συναλλαγών τους. O 12ος και ο 11ος αι. π.X. είναι για τις Mυκήνες περίοδος οικονομικής συρρίκνωσης και πολιτικής παρακμής, χωρίς όμως γενικές ή, έστω, εκτεταμένες καταστροφές. H ακρόπολη δεν είχε βίαιο τέλος.
Στους αιώνες που θα ακολουθήσουν, οι Μυκήνες έχουν φθίνουσα πορεία και θα καταλήξουν, τον 7ο αιώνα π.Χ., προσάρτημα του Αργους. Οι Αργείοι τις καταλαμβάνουν το 468 π.Χ., καταστρέφουν καίρια τμήματα της οχύρωσης και εξανδραποδίζουν τους κατοίκους. Μέχρι τον 2ο αιώνα μ.Χ., οπότε τις επισκέπτεται ο Παυσανίας, είναι ορατά μονάχα μέρη της οχύρωσης και η Πύλη των Λεόντων. Αυτό το μεγαλειώδες έμβλημα βασιλικής δύναμης και επιβολής θα είναι το αδιαμφισβήτητο τοπόσημο της ένδοξης πόλης που δεν υπήρχε πια, μέχρι τον 19ο αιώνα, οπότε ο Ερρίκος Σλήμαν θα ξεκινήσει τις ανασκαφές. Ακέφαλοι οι λέοντες και η πόλη λεηλατημένη από χέρια ντόπιων, κατακτητών, αλλά και περιηγητών, θα επιβεβαιώνουν το λατινικό απόφθεγμα: sic transit gloria mundi. Ετσι παρέρχεται η δόξα του κόσμου.

Πηγη :   http://greeknation.blogspot.gr/2017/09/blog-post_44.html?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed:+blogspot/AWnF+(%CE%95%CE%98%CE%9D%CE%99%CE%9A%CE%91+%CE%98%CE%95%CE%9C%CE%91%CE%A4%CE%91-%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%91%CE%94%CE%91)                 

Nature: Οι σημερινοί Ελληνες είναι γενετικά παρόμοιοι με τους Μυκηναίους

Οι σημερινοί Έλληνες είναι γενετικά παρόμοιοι σε μεγάλο βαθμό με τους Μυκηναίους σύμφωνα με τα κυριότερα ευρήματα μιας νέας πρωτοποριακής έρευνας Ελλήνων και ξένων επιστημόνων, οι οποίοι για πρώτοι φορά ανέλυσαν το αρχαίο DNA Μυκηναίων και Μινωιτών και το συνέκριναν με άλλους πληθυσμούς και με τους σύγχρονους Έλληνες.
Η αρχαιογενετική μελέτη, με επικεφαλής δύο Έλληνες γενετιστές του εξωτερικού, τον Ιωσήφ Λαζαρίδη του Τμήματος Γενετικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ της Βοστώνης και τον Γιώργο Σταματογιαννόπουλο του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σιάτλ, η οποία δημοσιεύθηκε στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό «Nature», εστίασε στην εποχή του Χαλκού (3η-2η χιλιετία π.Χ.).
Οι Μινωίτες και οι Μυκηναίοι είχαν μεγάλες γενετικές συγγένειες μεταξύ τους παρά τις όποιες διαφορές τους, κατάγονταν και οι δύο κυρίως από τους πρώτους νεολιθικούς γεωργούς στην περιοχή του Αιγαίου.
Η προέλευση των Μυκηναίων και των Μινωιτών απασχολεί τους αρχαιολόγους για πάνω από έναν αιώνα και οι σχετικές εκτιμήσεις βασίζονταν έως τώρα κυρίως σε αρχαιολογικά και γλωσσολογικά δεδομένα. Η νέα μελέτη ρίχνει πλέον νέο γενετικό φως στην καταγωγή τους, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι Μινωίτες -οι δημιουργοί της πρώτης ευρωπαϊκής γραφής (της Γραμμικής Α, που δεν έχει ακόμη διαβασθεί)- είχαν βαθιές ρίζες στο Αιγαίο και δεν προέρχονταν από κάποιον άλλο μακρινό εξελιγμένο πολιτισμό εκτός αιγαιακού χώρου.
Η γενετική ανάλυση συμπεραίνει ότι οι αρχικοί πρόγονοι τόσο των Μινωιτών όσο και των Μυκηναίων ήσαν κατά βάση ντόπιοι γεωργικοί πληθυσμοί από τη νεολιθική Δυτική Ανατολία, την ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου.
Ο Θησαυρός του Ατρέως, Θολωτός ταφος !!

Για πρώτη φορά μελετήθηκαν δείγματα αρχαίου DNA από οστά και δόντια 19 ατόμων, μεταξύ των οποίων δέκα Μινωιτών από την Κρήτη, από τις τοποθεσίες της Ιεράς Μονής Οδηγήτριας στα νότια του νομού Ηρακλείου και του σπηλαίου του Αγίου Χαραλάμπους στο οροπέδιο του Λασιθίου (2900-1700 π.Χ.), τεσσάρων Μυκηναίων από την Αργολίδα της Πελοποννήσου και τη Σαλαμίνα (1700-1200 π.Χ.) και τριών κατοίκων της νοτιοδυτικής Ανατολίας στην Τουρκία (2800-1800 π.Χ.).
Αυτά τα αρχαία γονιδιώματα συγκρίθηκαν με το αρχαίο DNA 332 ανθρώπων από γειτονικές χώρες και 2.616 συγχρόνων (μεταξύ των οποίων δύο σημερινών Κρητών).
Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) ο Ι. Λαζαρίδης, «οι πρώτοι Νεολιθικοί πληθυσμοί της δυτικής Ανατολίας και της Ελλάδας ήσαν εξαιρετικά ομοιογενείς, απόγονοι ενός κοινού πρωτο-γεωργικού πληθυσμού που εξαπλώθηκε από την 7η χιλιετία π.Χ. ανά την Ευρώπη.
Τα νέα δεδομένα της μελέτης μας αποδεικνύουν πως τόσο οι Μυκηναίοι όσο και Μινωίτες προέρχονται κατά βάση, σε ποσοστό 75% έως 85%, από αυτό τον πρωτο-γεωργικό πληθυσμό».
Εντυπωσιακή η θέα από την ακρόπολη προς τον Αργολικό κόλπο.



Η ανατολική και η βόρεια γενετική συνεισφορά

Η έρευνα δείχνει ότι τόσο στους Μυκηναίους όσο και στους Μινωίτες υπάρχει επίσης μια μικρότερη ανατολική γενετική επιρροή, σε ποσοστό 10% έως 15%, από τη Δυτική Ασία, η οποία σχετίζεται με τους αρχαίους κατοίκους του Καυκάσου, της Αρμενίας και του Ιράν. Όμως οι Μυκηναίοι διέφεραν από τους Μινωίτες, επειδή είχαν στο DNA τους και μια βόρεια γενετική «συνεισφορά» από κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες της ανατολικής Ευρώπης και της Σιβηρίας.
Αντίθετα, οι Μινωίτες δεν εμφανίζουν τέτοια γενετική κληρονομιά από τους πληθυσμούς των βορείων στεππών. Αυτό, κατά τους ερευνητές, σημαίνει ότι οι μετανάστες-επιδρομείς από το Βορρά εξαπλώθηκαν στην ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά δεν έφθασαν έως τη μινωική Κρήτη.
Σύμφωνα με τον κ. Λαζαρίδη, «οι Μυκηναίοι είναι γενετικά παρόμοιοι με τους Μινωίτες, αλλά έχουν κι ένα μικρό ποσοστό προέλευσης, της τάξης του 5% έως 15%, από βόρειους αρχαίους πληθυσμούς της ανατολικής Ευρώπης και Σιβηρίας, το οποίο δεν έχουν οι Μινωίτες. Αυτή η γενετική συνιστώσα φαίνεται πως εξαπλώθηκε μετά το 3.000 π.Χ. δυτικά σε όλη την Ευρώπη, μέσω ποιμενικών πληθυσμών από τις στέπες, που βρίσκονταν βόρεια από τον Εύξεινο Πόντο και την Κασπία».
Όπως αναφέρει ο Έλληνας επιστήμονας, «η ακριβής γεωγραφική προέλευση και η διαδρομή αυτών των βορείων και ανατολικών επιρροών θα διευκρινιστεί καλύτερα στο μέλλον, με δειγματοληψία περισσοτέρων γειτονικών αρχαίων πληθυσμών. Υποδεικνύει πάντως κάποιο βαθμό πληθυσμιακής μετακίνησης προς τον Αιγαιακό χώρο, ένα αρκετά εύλογο συμπέρασμα, αφού η Ελλάδα είναι η γεωγραφική γέφυρα ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Ασία».
Η μελέτη δείχνει ότι «μετανάστες» από περιοχές βόρεια και ανατολικά του Αιγαίου μπορεί να συνέβαλαν στην ανάδυση των μεγάλων Αιγαιακών πολιτισμών της Εποχής του Χαλκού κατά τη δεύτερη και τρίτη χιλιετία π.Χ.
Όμως η έρευνα δεν διαπίστωσε κάποιο διακριτό γενετικό «αποτύπωμα» ούτε των Αιγυπτίων ούτε των Φοινίκων στο DNA των Μινωιτών ή των Μυκηναίων.

Δίσκος της Φαιστου

Σύμφωνα με τους ερευνητές, «αυτό οδηγεί σε απόρριψη της υπόθεσης ότι οι πολιτισμοί του Αιγαίου δημιουργήθηκαν από μετανάστες που προέρχονταν από παλαιούς πολιτισμούς εκείνων των περιοχών (Μέσης Ανατολής ή Αφρικής)».

Η γενετική συνέχεια των Ελλήνων

Όσον αφορά τους σημερινούς Έλληνες, η έρευνα δείχνει ότι είναι γενετικά παρόμοιοι με τους Μυκηναίους, οι οποίοι ήσαν οι πρώτοι που έγραψαν την Ελληνική γλώσσα με τη Γραμμική Β.
Όπως είναι αναμενόμενο, με το πέρασμα του χρόνου έχει σήμερα πια επέλθει μια επιπλέον μείωση της γενετικής επιρροής των πρωτο-γεωργών.
«Το κύριο συμπέρασμα από την μελέτη μας», υπογραμμίζει ο κ. Λαζαρίδης, «είναι πως η πληθυσμιακή ιστορία της Ελλάδας έχει χαρακτηριστικά σημαντικής γενετικής συνέχειας, αλλά όχι πλήρους απομόνωσης».
Οι ερευνητές τονίζουν ότι δυο βασικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν μελλοντικά, είναι πότε για πρώτη φορά οι κοινοί «ανατολικοί» πρόγονοι των Μινωιτών και των Μυκηναίων έφθασαν στο Αιγαίο και κατά πόσο οι «βόρειοι» πρόγονοι των Μυκηναίων έκαναν σποραδικές διεισδύσεις στην Ελλάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα ή μία γρήγορη και μαζική μετανάστευση, όπως συνέβη στην Κεντρική Ευρώπη.
Μινωικο  Ανακτορο

Ασχετα πάντως με τις απαντήσεις στα δύο αυτά ερωτήματα, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι υπήρξαν δύο τουλάχιστον μεταναστευτικά ρεύματα προς το Αιγαίο, ένα από την Ανατολή και ένα από το Βορρά, τα οποία ήλθαν να προστεθούν στην αρχική μετανάστευση και διασπορά στον αιγαιακό και ελληνικό χώρο των εξ Ανατολής πρώτων γεωργών ήδη πολύ πριν την Εποχή του Χαλκού.
Σύμφωνα με τον κ. Λαζαρίδη, «είναι αξιοσημείωτο πόσο συνεχής έχει υπάρξει η κληρονομιά των πρώτων Ευρωπαίων γεωργών στην Ελλάδα και σε άλλες περιοχές της νότιας Ευρώπης, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι πληθυσμοί τους ήσαν πλήρως απομονωμένοι. Οι Έλληνες δεν αναδύθηκαν πλήρως σχηματισμένοι από τα βάθη της προϊστορίας, αλλά στην πραγματικότητα ήσαν πάντα ένας λαός στη διαδικασία του γίγνεσθαι, ένα «έργο σε εξέλιξη», καθώς μεταναστευτικά στρώματα δια μέσου των εποχών έρχονταν να προστεθούν, αλλά ποτέ δεν έσβησαν τη γενετική κληρονομιά των πληθυσμών της Εποχής του Χαλκού».
Στη μελέτη συμμετείχαν κορυφαίοι ξένοι επιστήμονες, όπως ο εξελικτικός γενετιστής Ντέηβιντ Ράιχ του Χάρβαρντ και ο Γιοχάνε Κράουζε, διευθυντής του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ για την Μελέτη της Ανθρώπινης Ιστορίας στην Ιένα της Γερμανίας.
Από ελληνικής πλευράς συμμετείχαν επίσης οι Γιάννης Σταματογιαννόπουλος και Δήμητρα Λοτάκη (Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον), Γιάννης Μανιάτης (Εργαστήριο Αρχαιομετρίας «Δημόκριτου»), Μανώλης Μιχαλοδημητράκης (Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Κρήτης), Γιώργος Κορρές (Τμήμα Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών) και οι αρχαιολόγοι Γιάννης Τζεδάκης, Αντώνης Βασιλάκης, Αναστασία Παπαθανασίου και Ελένη Κονσολάκη-Γιαννοπού.
πηγη:http://www.kathimerini.gr/921259/gallery/epikairothta/ellada/nature-oi-shmerinoi-ellhnes-einai-genetika-paromoioi-me-toys-mykhnaioys
ΜΥΚΗΝΕΣ  και  ΤΡΩΪΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Οπως φαινεται αμεσως μετά πληθος σπουδαιων ασχοληθηκαν με την Τροία και τις ΜΥΚΗΝΕΣ  κατ επεκταση 
...........ο αναγνώστης θα μπορέ­σει να παρακολουθήσει άνετα το μύθο της τρωι­κής εκστρατείας, πώς εξελίχτηκε σιγά σιγά γονι­μοποιώντας τη φαντασία ποιητών μεγάλων - ενός Ομήρου, ενός Στησίχορου, μιας Σαπφώς, ενός Αισχύλου, ενός Σοφοκλή, ενός Ευριπίδη. ..........................

ΤΡΟΙΑ
ο μύθο της τρωικής εκστρατείας, και είναι βέβαιο πως πολλοί από τους αναγνώστες μας, επηρεασμένοι από άλλα αναγνώσματα, θα βιαστούν να ξεφυλλίσουν τον τόμο αναζητώντας το κεφάλαιο που θα τους δίνει τα ιστορικά στοι­χεία, όσα εξακριβώθηκαν πως λανθάνουν ή του­λάχιστον είναι πιθανόν να λανθάνουν πίσω από τη μυθική παράδοση. Το πρόβλημα, αν ο Τρωικός Πόλεμος απηχεί πραγματικές εκστρατείες και πολέμους, είναι εξάπαντος πολύ σημαντικό, δεν το πραγματευόμαστε όμως στον τόμο αυτό, γιατί το θέμα της σχέσης του μύθου με την ιστορία, στην καθολικότητα του, το εξετάζουμε πλατιά σε ιδιαίτερο κεφάλαιο του πρώτου τόμου.
Οπωσδήποτε, το θέμα της ιστορικότητας της τρωικής ειδικά εκστρατείας είναι, πιστεύουμε, για τον αναγνώστη της «Μυθολογίας» από τα πιο σημαντικά, γι' αυτό κρίναμε σωστό να δώσουμε και εδώ τις θέσεις μας σε γενικές γραμμές.
Η τρωική παράδοση των Ελλήνων, όπως δια­μορφώθηκε μέσα στους αρχαϊκούς αιώνες - στην αρχή από τον απρόσωπο λαό και έπειτα από προ­σωπικούς ποιητές -, κρατεί την ανάμνηση από τα πολεμικά κατορθώματα των μεγάλων βασιλιάδων της μυκηναϊκής εποχής. Εδώ και εκατό χρόνια οι αρχαιολογικές έρευνες έδειξαν πως οι πολιτείες που αναφέρει ο τρωικός μύθος, οι Μυκήνες, το Αργός, η Τίρυνθα, η Πύλος, η Θήβα, ο Ορχομε­νός, η Τροία και τόσες άλλες, ακμάζουν πραγμα­τικά στα μυκηναϊκά χρόνια. Και δεν ήταν κάστρα άπαρτα μόνο, ήταν και πλούσια. Ο λόγος του Ομή­ρου για τις πολύχρυσες Μυκήνες, για την πολύ­χρυση, πολύχαλκη πόλη του Πριάμου, για τους αλογάριαοτους θησαυρούς του Ορχομενού, απο­δείχτηκε από τα ευρήματα των ανασκαφών σω­στός.


 ΤΡΟΙΑ  ΣΗΜΕΡΑ

Από εδώ και πέρα αρχίζουν οι αμφιβολίες: Οι Μυκήνες και η Τροία ως κράτη ακμάζουν στα μυκηναϊκά χρόνια - σωστά! Αυτό δεν θα πει όμως πως ο πόλεμος ανάμεσα στους βασιλιάδες τους είναι οπωσδήποτε πραγματικός και αυτός. Ούτε η - συζητήσιμη καθαυτή - γνώμη πως τα ονόματα Αγαμέμνονας, Αχιλλέας, Αίας, Διομήδης κτλ. είναι ιστορικά και ανήκουν σε βασιλιάδες που έζη­σαν πραγματικά στη μυκηναϊκή περίοδο, σημαίνει αναγκαστικά και πως έζησαν και έδρασαν στα ίδια ακριβώς χρόνια, ώστε να βρεθούν να πολεμούν όλοι μαζί κάτω από τα τείχη της Τροίας.

Λοιπα στο λινκ :  https://www.sakketosaggelos.gr/Article/5277/


ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
Επειδή ειναι ο κυριος εκφραστης της Μυκηναικής περιοδου  της ακμης ,εστω και σαν μυθικο προσωπο , που ισως και να μην ειναι ...οι Φιλολογοι θα με φωτίσουν.. παραθετω λιγα απο την Βικιπαιδεια:
Αγαμέμνων (Αγαμέμνων < ἄγαν (πολύ) + μίμνω (μένω, επιμένω), "ο πολύ σταθερός, ο αλύγιστος"[εκκρεμεί παραπομπή]) είναι ένας από τους επιφανέστερους ήρωες της ελληνικής μυθολογίας. Βασιλιάς των Μυκηνών και του Άργους, ίσως και επικυρίαρχος των ηγεμόνων της μυκηναϊκής επικράτειας. Πάντως, θεωρείται ο πιο σημαντικός μεταξύ τους και αρχιστράτηγος σε πανελλήνια κλίμακα της εκστρατείας κατά της Τροίας. Ήταν γιος του βασιλιά Ατρέα των Μυκηνών και της Αερόπης, αδερφός του Μενελάου και της Αναξίβιας, σύζυγος της Κλυταιμνήστρας, από την οποία απέκτησε τρεις κόρες (ΙφιγένειαΗλέκτρα και Χρυσόθεμις) και έναν γιο, τον Ορέστη. Με αφορμή την απαγωγή από τον Πάρη της συζύγου του αδελφού του ΜενελάουΕλένης, ο Αγαμέμνων κατόρθωσε να συγκροτήσει μια μεγάλη στρατιά και στόλο από όλες τις ελληνικές πόλεις και να εκστρατεύσει κατά της Τροίας. Το όνομα Αγαμέμνων προέρχεται από τις λέξεις «άγαν» και «μέμνων» που σημαίνει πολύ επίμονος, σταθερός, καρτερικός. Μετά την άλωση και την επιστροφή του από την Τροία δολοφονήθηκε από τη γυναίκα του και τον Αίγισθο, εραστή της Κλυταιμνήστρας, που εν τω μεταξύ είχε πάρει την εξουσία των Μυκηνών.











Οι  υπέροχες αυτές φωτογραφιες ειναι ,μαζι με αλλες, στο λινΚ :
http://:www.pemptousia.gr/photo/mikines/



ΒΙΝΤΕΟ :  

Μυκήνες ο αρχαιολογικός χώρος και το μουσείο.

https://www.youtube.com/watch?v=N4aoLEU1_5U