Πρέπει να φύγουν, είναι επικίνδυνοι
Του Θόδωρου Σκυλακάκη*
Στις 3 Μαρτίου 1918 η κομουνιστική Ρωσία του Lenin υπέγραψε με τη Γερμανία τη συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ. Με αυτήν παραχωρούσε στις κεντρικές δυνάμεις μια τεράστια περιοχή, από την Εσθονία μέχρι την Κριμαία, που περιλάμβανε το ένα τρίτο του πληθυσμού της τσαρικής αυτοκρατορίας και πάνω από το μισό της βιομηχανίας της. Η φιλοσοφία που οδήγησε στη συνθήκη αυτή ήταν απλή και υπάρχει έκτοτε στο DNA της κομμουνιστικής προελεύσεως αριστεράς. Η παραμονή στην εξουσία και η επιτυχία της «παγκόσμιας επανάστασης» αγιάζουν τα μέσα. Για την αριστερή εξουσία όλα επιτρέπονται.
Η ιστορία ως γνωστόν επαναλαμβάνεται ως φάρσα, όμως και τα καθεστώτα φάρσες μπορεί να είναι εξόχως επικίνδυνα. Ρωτήστε τους δυστυχείς Βενεζουελανούς, τη χώρα μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ, όπου ο Συνασπισμός των κομμάτων της αντιπολίτευσης έχει με «δικαστική» απόφαση αποκλειστεί από τη συμμετοχή στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές και οι επιφανέστεροι πολιτικοί του εκπρόσωποι βρίσκονται υπό κράτηση.
Για να έρθουμε στα δικά μας, η κυβέρνηση Τσίπρα, εμπνευσμένη από το αριστερό της DNA έχει συλλάβει και υλοποιεί το δικό της σχέδιο. Να προσφέρει στους ξένους όσα επιθυμούν με αντάλλαγμα τη στήριξή τους ώστε να παραμείνει στην εξουσία. Από πολιτικής πλευράς το σχέδιο είναι απλό. Οι ξένοι με καλά λόγια, υψηλού προφίλ συναντήσεις κ.λπ. έχουν αναλάβει την οικοδόμηση του προφίλ «ευρωπαίου ή και διεθνούς ηγέτη» του κ. Τσίπρα και τον αφήνουν να ξοδεύει τα λεφτά των δημοσίων επενδύσεων και των απλήρωτων συνταξιούχων σε επιλεκτικές παροχές, κατά ρητή παράβαση του μνημονίου, που εφαρμόζεται κατά γράμμα μόνον όταν πρόκειται να φορολογηθούν εξοντωτικά όσοι παράγουν. Τον διαφημίζουν παράλληλα και στις περίφημες αγορές, αποκρύπτοντας συνειδητά την πραγματικότητα, ότι έχει δηλαδή πέσει τελείως έξω στους στόχους για ανάπτυξη, μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις. Το τελευταίο είναι άλλωστε κοινή επιδίωξη και των δύο πλευρών, αφού ο μεν κ. Τσίπρας θέλει να κοροϊδέψει τον κόσμο με την δήθεν «καθαρή έξοδο» και οι δανειστές για να ξεφορτωθούν το ελληνικό χρέος πρέπει να βρουν και κάποιον να το αγοράσει.
Από την πλευρά του ο κ. Τσίπρας έχει αναλάβει και δίνει τα αντίστοιχα ανταλλάγματα. Έδειξε τη διάθεσή του από την αρχή, με την παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές για 99 χρόνια. Στη συνέχεια δέσμευσε τις επόμενες δέκα (τουλάχιστον) ελληνικές κυβερνήσεις με πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% μέχρι το 2022 και πάνω από 2% μέχρι το 2060. Μετά πήγε στους Αμερικανούς, όπου δεσμεύτηκε -όπως μας είπε ο Trump- να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας στην Αμερική! (αναπαλαιώνοντας τα F16, μετά τα εκατοντάδες εκατ. δολάρια που έδωσε για τα υπέργηρα ανθυποβρυχιακά αεροπλάνα του Καμμένου). Στη συνέχεια πούλησε εξυπηρέτηση στον κακόφημο διεθνώς και ολοκληρωτικό Erdogan, ο οποίος -ως γνήσιος αχάριστος- αφού εισέπραξε τα διπλωματικά πλεονεκτήματα της επίσκεψής του στην Ελλάδα, πολλαπλασίασε τις προκλήσεις και τις αντίστοιχες δηλώσεις των ανθρώπων του, που έφτασαν να απειλούν τις προάλλες ότι «θα σπάσουν τα πόδια όποιου Έλληνα αξιωματούχου πατήσει στα Ίμια».
Πλέον πρόσφατο κεφάλαιο του σχεδίου η υπόθεση των Σκοπίων, όπου ξεκίνησε να «λύσει» το θέμα όχι για εθνικούς λόγους αλλά με -διακηρυγμένη με δημόσιες δηλώσεις του κ. Βούτση- εσωτερική στόχευση. Να διεμβολίσει εκ δεξιών τη ΝΔ με νέο «μακεδονικό» κόμμα. Αδιαφορώντας, όπως ήταν αναμενόμενο για την ουσία του, δηλαδή για τη διαιώνιση του μακεδονισμού και συνεπώς των κακών σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών.
Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, οι θεοί γελούν. Για πρώτη φορά από την ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Τσίπρας δεν υπολόγισε την αντίδραση του κόσμου και αιφνιδιάστηκε από τη μαζικότητά της στην υπόθεση των Σκοπίων. Αντέδρασε με αλαζονεία και υποτίμησή της, λοιδορώντας όσους αντιδρούν ως ακροδεξιούς, εθνικιστές κ.λπ., υποβαθμίζοντας τον όγκο των συγκεντρωμένων και οικειοποιούμενος αυθαίρετα τους πολίτες που δεν συμμετείχαν.
Δεν γνωρίζω τι θα πράξουν τελικά στο συγκεκριμένο θέμα. Συνολικά όμως με τον χαρακτηριστικό κομμουνιστικό βολονταρισμό που τους διακρίνει -μην ξεχνάμε την προέλευση των κ.κ. Κοτζιά, Τσίπρα κ.λπ.- φαίνονται αποφασισμένοι να ολοκληρώσουν το σχέδιό τους. Σε όλα τα επίπεδα και προπαντός στη σχέση μας με την Ευρώπη, όπου αν υπογράψουν τις σχετικές συμφωνίες θα δέσουν χειροπόδαρα τη χώρα επί πολλές δεκαετίες. Με ένα σχέδιο -γαλλικής εμπνεύσεως- στο οποίο όποτε η χώρα αναπτύσσεται θα παραδίδει το όποιο πλεόνασμα στους δανειστές (σύντομα θα έρθει η ώρα να μιλήσουμε αναλυτικά για αυτό). Σχέδιο που αν δεν ανατραπεί καταδικάζει τη χώρα να σέρνεται έχοντας χάσει οριστικά την οικονομική της ανεξαρτησία επί δύο τουλάχιστον γενιές.
Είναι επικίνδυνοι και πρέπει να φύγουν!
Γιατί μπορεί η ιστορία να επαναλαμβάνεται ως φάρσα, τα θύματα της φάρσας όμως αυτή τη φορά είμαστε εμείς.
*Ο κ. Θόδωρος Σκυλακάκης είναι πρόεδρος της Δράση
