ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ 1782-1827
Ο γυιός της Καλογριάς!!
Γεώργιος Καραϊσκακης: Από τους μεγαλυτερους ΗΡΩΕΣ της επαναστασεως του 1821, πραγματικός Ομηρικός Ηρωας σαν τους ήρωες της Ιλιαδος.. Τεραστιος ο ογκος της βιβλιογραφίας, τι να επιλεξει κανείς? Επέλεξα στοιχεια που θεώρησα ότι αναδεικνυουν και εξυμνούν τον Ανδρα!!!!
Δεν μπόρεσα να αναρτησω την ημερα του θανατου του ,23/4, έτσι το κανω τωρα.
Μία μορφή , επι της οποίας θα έπρεπε να εχουν σκύψει και εντρυφήσει , όλοι οι υποψηφιοι Πολιτικοί της έρημης αυτης και ταλαιπωρημένης χώρας και Πατριδας μας....
Μια απλή αναγνωση καποιας βιογραφίας θα ητσν ικανή ,ίσως , να τους κάνει Ανδρες με παντελονια και παπαρια σαν του Καραϊσκακη..... Τους βλεπουμε καθημερινά εδώ και χρόνια να σκύβουν και να συστελονται σαν μωρές παρθένες ή ραγιαδες μπροστά στους δυνάστες μας....
Θα έπρεπε καθε υποψηφιος ΠΟλιτικός να δινει εξετασεις πανω στις βιογραφιες των : Καραϊσκακη, Κολοκοτρώνη και Μακρυγιάννη..... Ισως αισθανονταν λίγο παραπάνω ΕΛΛΗΝΕΣ.....
Γεννήθηκε το 1782 σε μια σπηλιά κοντά στο Μαυρομάτι Καρδίτσας. Πατέρας του μάλλον ήταν ο Δημήτριος Ίσκος και μητέρα του η Ζωή Ντιμισκή,καλόγρια στο κοντινό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν 8 ετών και πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. .Φαίνεται ότι προσέλαβε την άκρατον αθυροστομίαν από τη μάνα του και σαφώς δεν αρνούνταν την καταγωγή του
Όταν ήταν ακόμα μικρός αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους και βρέθηκε στα Ιωάννινα.
Εκεί μαθαίνει λίγα γράμματα. Εμπλέκεται ακόμη στο φόνο του τρομερού Βεληγκέκα, αν δεν τον σκότωσε ο ίδιος. Υπηρέτησε στην αυλή του Αλή και τον ακολούθησε στην εκστρατεία του κατά του περίφημου Πασβάνογλου, του φίλου του Ρήγα Φεραίου.
Όταν τα σουλτανικά στρατεύματα πολιόρκησαν τον Αλή πασά πολέμησε στο πλευρό του Αλή αλλά και εναντίον του για λίγο χρονικό διάστημα. Στο διάστημα αυτό άρχισαν να εμφανίζονται τα συμπτώματα της φυματίωσης,μιας ασθένειας που τον ταλαιπώρησε σε όλη του τη ζωή.
Τα καπακια:
Τα καπάκια, οι μυστικές συμφωνίες των οπλαρχηγών της Ρούμελης με τους Τούρκους, θεωρούνταν γενικά εθνοφελή στρατηγήματα. Όποιος έβαζε καπάκι ή ψευτο-κάπακο επέβαλλε ανακωχή, έσωζε τους πληθυσμούς από τη σφαγή και τη λεηλασία και συνάμα κέρδιζε πολύτιμο χρόνο. Σε παρόμοιες συμφωνίες κατέφυγαν ο Βαρνακιώτης, ο Ίσκος, ο Γώγος Μπακόλας, ο Ράγκος, ο Βαλτινός, ο Στορνάρης, ο Σαφάκας, ο Καραϊσκάκης και βέβαια ο Ανδρούτσος. Ήταν δηλαδή μια χερσοελλαδίτικη τακτική – γνωστή σε όλους και αποδεκτή. Ωστόσο η έλευση του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και η δυναμική εμπλοκή του στον ξεσηκωμό της Δυτικής Ελλάδας κατέστησε τα καπάκια πέτρα σκανδάλου και πανίσχυρο πολιτικό επιχείρημα – με πρόσχημα τις επαφές με τον εχθρό, ο ετερόχθων φαναριώτης είχε την ευχέρεια να διαχωρίζει τους καπετάνιους σε «πατριώτες» και «προδότες» ανάλογα με την τροπή των πραγμάτων και τις ατομικές του επιδιώξεις. Οι αληπασαλήδες ήρθαν σε δεινή ρήξη με τον ποστέλνικο. Έτσι ο Βαρνακιώτης εξοβελίστηκε, ο Μπακόλας πέρασε στο στρατόπεδο των Τούρκων, ο Καραϊσκάκης δικάστηκε ως προδότης, ενώ ο Ανδρούτσος είχε το οικτρό τέλος που ξέρουμε.
Ο ΚαραΙσκακης αν και συμμετειχε στα καπάκια, οταν αντεληφθη την σημασια του αγωνα κατά των Τουρκων και την απελευθερωση της Ελλαδας , εκανε στροφή 180 μοιρών, παρατησε τα καπακια και αφοσιωθηκε στον αγώνα , με τα γνωστά αποτελεσματα... και την ηρωικη του δράση.....
Τι θέλεις να σε κάμω, μωρέ Καραϊσκάκη;
Οπως και να” χει, ο πρώην κλέφτης, αληπασαλής και αρματολός, ήταν μούλος, νόθος δηλαδή, και επομένως δεν διέθετε συγγενικό δίκτυο και κληρονομημένο αρματολίκι. Είναι γνωστό ότι τα κλέφτικα και αρματολικά σώματα επανδρώνονταν με βάση συγγενικά ή τοπικά δίκτυα (σαράντα κλέφτες ήμασταν όλοι αδελφοξαδέλφια). Ο καπετάν Καραΐσκος έπρεπε να στηριχθεί στις προσωπικές του ικανότητες. Ο διάλογος με τον Αλή πασά είναι χαρακτηριστικός:
«Πάντοτε δε ο Αλή πασάς έδειξεν ευμένειαν τινά προς τον Καραϊσκάκην, ευμένειαν δηλαδή όσης ήτο δεκτική η μέλαινα εκείνη ψυχή. Και λέγεται ότι ηρώτησεν αυτόν ποτέ, είτε εις την προκειμένην, είτε εις άλλην περίστασιν• τι θέλεις να σε κάμω, μωρέ Καραϊσκάκη; ο δε, μετά της πεποιθήσεως ανέκαθεν είχε προς την ιδίαν αξίαν, αλλά και μετά της ευλαβείας ην δεν ελησμόνει ότι ώφειλε να δεικνύη ως προς δεσπότην δύσπιστον απεκρίθη: «αν με γνωρίζης άξιον δι” αυθέντην, απεκρίθη, κάμε με αυθέντην αν με γνωρίζης άξιον δια χουσμεκιάρην (υπηρέτην), κάμε με χουσμεκιάρην• αν με γνωρίζης ανάξιον του παντός, ρίψε με εις λίμνης των Ιωαννίνων τον γυαλόν.»
Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ
Το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία και το 1820 προσπάθησε να υποκινήσει επανάσταση στην περιοχή της Βόνιτσας χωρίς όμως επιτυχία. Τον Δεκέμβριο του 1821 ανέλαβε καπετάνιος στην περιοχή των Αγράφων.
Τον Ιανουάριο του 1823 επικεφαλής 1.000 ανδρών συγκρούστηκε με τον Ομέρ Βρυώνη στον Άγιο Βλάση Ευρυτανίας.
Αλεξανδρος Μαυροκορδατος
Το 1825 επιτέθηκε στο Κιουταχή που πολιορκούσε το Μεσολόγγι.
Μετά τη πτώση του Μεσολογγίου διορίζεται αρχιστράτηγος της Στερεάς και εγκαθιστά το στρατόπεδο του στην Ελευσίνα. Ακολούθησαν οι μάχες στα Δόμβραινα,το Δίστομο αλλά και στην Αράχωβα εναντίον του Κεχαγιάμπεη όπου οι Τούρκοι υπέστησαν πανωλεθρία,χάνοντας 2.000 άνδρες. Αφού κατάφερε να εξαλείψει τον κίνδυνο του Ομέρ πασά της Εύβοιας, τον Απρίλιο του 1827 κινήθηκε για την απελευθέρωση της Αθήνας από τον Κιουταχή.
Η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας
Στις 11 Φεβρουαρίου 1827 συνήλθε η Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, η οποία άρχισε και τελείωσε μέσα σε μεγάλη διχόνοια, δυσπιστία και ταραχές, όπως αναφέρει ο Τρικούπης Ο Τ.Βουρνάς σημειώνει ότι ο διορισμός του Καποδίστρια ως Κυβερνήτη της Ελλάδας επιχειρήθηκε να αντισταθμιστεί από τους Άγγλους με το διορισμό του Ρ. Τσώρτς ως επικεφαλής των στρατιωτικών δυνάμεων και του Θ. Κόχραν ως επικεφαλής των ναυτικών. Όμως οι δύο αρχηγοί στρατού και στόλου ούτε ηγετικές ικανότητες διέθεταν, ούτε γνώση των μεθόδων πολέμου των Ελλήνων, ούτε κατάφεραν να γίνουν ποτέ αποδεκτοί από τους Έλληνες μαχητές.
Ριτσαρντ Τσορτς Τόμας Κοχραν
Ο Μακρυγιάννης διασώζει την αντίδραση του Καραϊσκάκη όταν άκουσε για το διορισμό των δύο επικεφαλής στρατού και στόλου στα απομνημονεύματά του: «Σήκω να φύγουμε ότι αυτήνοι θέλουν να μας φάνε» Λόγια προφητικά, όπως απέδειξαν τα γεγονότα.
Επιστροφή του Καραϊσκάκη στην Αττική μετά την εκστρατεία του στη Στερεά ΕλλάδαΟ Καραϊσκάκης επέστρεψε στην Ελευσίνα στις 23 Φεβρουαρίου. Όταν αναχώρησε για την εκστρατεία του στις 25 Οκτωβρίου όλη η Στερεά Ελλάδα ήταν υποταγμένη στους Τούρκους· όταν επέστρεψε, από τον Αμβρακικό μέχρι την Αθήνα πουθενά δεν φαίνονταν οθωμανική σημαία, πλην των παραλίων φρουρίων της Βόνιτσας, του Μεσολογγίου και τηςΝαυπάκτου. Παρότι ο Καραϊσκάκης είχε κατορθώσει ήδη από το Φεβρουάριο του 1827 να απελευθερώσει το Δίστομο, το οποίο θεωρούσε στρατηγικής σημασίας για τα υπόλοιπα στρατόπεδα της Στερεάς Ελλάδας, ο Κιουταχής προέκρινε την κατάληψη της Ακρόπολης στην Αθήνα. Μετά την τελευταία του επιτυχία στο Δίστομο, ο Καραϊσκάκης κλήθηκε να αναλάβει την αρχηγία. Θριαμβευτής λοιπόν ξεκίνησε από εκεί στις 23 Φεβρουαρίου και στις 2 Μαρτίου έφτασε στο Κερατσίνι. Η άφιξη του Καραϊσκάκη χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό, γιατί όλες οι ελπίδες για την σωτηρία της Ακρόπολης έχουν εναποτεθεί σε αυτόν.
._%CE%9B%CE%AC%CE%B4%CE%B9._%CE%9A._%CE%92%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7..jpg)
Στις 13 Απριλίου, το απόγευμα, οι Έλληνες με τον Καραϊσκάκη και τον Γενναίο Κολοκοτρώνη, ξεκινούν από το Κερατσίνι και κάνουν επίθεση ενάντια στα εχθρικά οχυρώματα, που εκτείνονταν από το Φάληρο έως το λιμάνι του Πειραιά, τα οποία και καταλαμβάνουν. Ένα τμήμα του εχθρού κατέφυγε στο μοναστήρι τού Αγ. Σπυρίδωνος στο λιμάνι του Πειραιά. Η κατάληψη του μοναστηριού ήταν στρατηγικής σημασίας στο πλαίσιο της προσπάθειας να ενταθεί ο αποκλεισμός τού Κιουταχή. Οι Έλληνες περικύκλωσαν τους κλεισμένους στο μοναστήρι Τούρκους και τότε εκείνοι ζήτησαν διαπραγματεύσεις. Όμως και τις δύο φορές που έστειλαν διαπραγματευτές, αυτοί έγιναν δεκτοί με πυροβολισμούς. Τέλος οι Τούρκοι παραδόθηκαν στις 16 Απριλίου, λόγω της πείνας, μετά από 3 μέρες εγκλεισμού, με την προϋπόθεση ότι θα δώσουν τα όπλα τους και θα επιβιβαστούν σε ένα ελληνικό πλοίο. Όταν όμως οι στρατιώτες το έμαθαν κατηγόρησαν τον Καραϊσκάκη και τους άλλους αρχηγούς ότι πληρώθηκαν από τους Τούρκους. Σε αυτήν την ψυχολογική κατάσταση και με αφορμή ένα περιστατικό κατά το οποίο έναςΤουρκαλβανός, προσπαθώντας να υπερασπίσει τα υπάρχοντά του, πυροβόλησε έναν άρπαγα, επιτέθηκαν και σκότωσαν 200 από τους 300 Τούρκους. Ο Καραϊσκάκης αισθάνθηκε αποτροπιασμό για την παραβίαση των συμφωνηθέντων.
Ο θάνατος του Καραϊσκάκη
Ριτσαρντ Τσορτς Τόμας Κοχραν
Ο Μακρυγιάννης διασώζει την αντίδραση του Καραϊσκάκη όταν άκουσε για το διορισμό των δύο επικεφαλής στρατού και στόλου στα απομνημονεύματά του: «Σήκω να φύγουμε ότι αυτήνοι θέλουν να μας φάνε» Λόγια προφητικά, όπως απέδειξαν τα γεγονότα.
Επιστροφή του Καραϊσκάκη στην Αττική μετά την εκστρατεία του στη Στερεά ΕλλάδαΟ Καραϊσκάκης επέστρεψε στην Ελευσίνα στις 23 Φεβρουαρίου. Όταν αναχώρησε για την εκστρατεία του στις 25 Οκτωβρίου όλη η Στερεά Ελλάδα ήταν υποταγμένη στους Τούρκους· όταν επέστρεψε, από τον Αμβρακικό μέχρι την Αθήνα πουθενά δεν φαίνονταν οθωμανική σημαία, πλην των παραλίων φρουρίων της Βόνιτσας, του Μεσολογγίου και τηςΝαυπάκτου. Παρότι ο Καραϊσκάκης είχε κατορθώσει ήδη από το Φεβρουάριο του 1827 να απελευθερώσει το Δίστομο, το οποίο θεωρούσε στρατηγικής σημασίας για τα υπόλοιπα στρατόπεδα της Στερεάς Ελλάδας, ο Κιουταχής προέκρινε την κατάληψη της Ακρόπολης στην Αθήνα. Μετά την τελευταία του επιτυχία στο Δίστομο, ο Καραϊσκάκης κλήθηκε να αναλάβει την αρχηγία. Θριαμβευτής λοιπόν ξεκίνησε από εκεί στις 23 Φεβρουαρίου και στις 2 Μαρτίου έφτασε στο Κερατσίνι. Η άφιξη του Καραϊσκάκη χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό, γιατί όλες οι ελπίδες για την σωτηρία της Ακρόπολης έχουν εναποτεθεί σε αυτόν.
Πολιορκία της Ακροπόλεως
Τόσο η κυβέρνηση όσο και ο Καραϊσκάκης γνώριζαν ότι αν έπεφτε η Ακρόπολη θα υποτάσσονταν ολόκληρη η Στερεά. Για τον σκοπό αυτόν το στρατόπεδο της Ελευσίνας είχε ενισχυθεί από τον Καραϊσκάκη και την κυβέρνηση στο μεταξύ διάστημα με 6000 άνδρες, δύο ατμοκίνητες φρεγάτες, την «Ελλάς» και την «Καρτερία» και πολλά μικρότερα πλοία, ενίσχυση που έγινε δυνατή τόσο λόγω φιλελληνικών προσφορών, μετά την πτώση του Μεσολογγίου, όσο και λόγω της εκτέλεσης της παραγγελίας πλοίων και πολεμοφοδίων με χρήματα του δεύτερου δανείου. Εξ αιτίας αυτής της ενίσχυσης του στρατού της Αττικής ο Καραϊσκάκης άφησε το μεγαλύτερο μέρος τού στρατού του στο Μεσολόγγι και γύρισε μόνο με 1000 άνδρες. Ο ίδιος θεωρούσε τόσο τον πρώτο στρατό του στην Αττική όσο και τον στρατό της Ρούμελης αποκλειστικά δικό του έργο, καθώς δεν είχε ενισχυθεί αρκετά από την κυβέρνηση. Το σχέδιο του Καραϊσκάκη στην Αττική προέβλεπε αποκλεισμό του Κιουταχή, ώστε να υποχρεωθεί να λύσει την πολιορκία της Ακρόπολης, λόγω έλλειψης τροφίμων και πολεμοφοδίων. Οι επιτυχίες των ελληνικών στρατευμάτων στο Κερατσίνι και την Καστέλα εντάσσονταν στην επίτευξη αυτού του στόχου.
Στρατοπεδο Καραϊσκακη στην Καστέλλα
Η αποβίβαση του Καραϊσκάκη στο Φάληρο.
Στις 13 Απριλίου, το απόγευμα, οι Έλληνες με τον Καραϊσκάκη και τον Γενναίο Κολοκοτρώνη, ξεκινούν από το Κερατσίνι και κάνουν επίθεση ενάντια στα εχθρικά οχυρώματα, που εκτείνονταν από το Φάληρο έως το λιμάνι του Πειραιά, τα οποία και καταλαμβάνουν. Ένα τμήμα του εχθρού κατέφυγε στο μοναστήρι τού Αγ. Σπυρίδωνος στο λιμάνι του Πειραιά. Η κατάληψη του μοναστηριού ήταν στρατηγικής σημασίας στο πλαίσιο της προσπάθειας να ενταθεί ο αποκλεισμός τού Κιουταχή. Οι Έλληνες περικύκλωσαν τους κλεισμένους στο μοναστήρι Τούρκους και τότε εκείνοι ζήτησαν διαπραγματεύσεις. Όμως και τις δύο φορές που έστειλαν διαπραγματευτές, αυτοί έγιναν δεκτοί με πυροβολισμούς. Τέλος οι Τούρκοι παραδόθηκαν στις 16 Απριλίου, λόγω της πείνας, μετά από 3 μέρες εγκλεισμού, με την προϋπόθεση ότι θα δώσουν τα όπλα τους και θα επιβιβαστούν σε ένα ελληνικό πλοίο. Όταν όμως οι στρατιώτες το έμαθαν κατηγόρησαν τον Καραϊσκάκη και τους άλλους αρχηγούς ότι πληρώθηκαν από τους Τούρκους. Σε αυτήν την ψυχολογική κατάσταση και με αφορμή ένα περιστατικό κατά το οποίο έναςΤουρκαλβανός, προσπαθώντας να υπερασπίσει τα υπάρχοντά του, πυροβόλησε έναν άρπαγα, επιτέθηκαν και σκότωσαν 200 από τους 300 Τούρκους. Ο Καραϊσκάκης αισθάνθηκε αποτροπιασμό για την παραβίαση των συμφωνηθέντων.
Ο θάνατος του Καραϊσκάκη
Η μοιραία επιχείρηση
Η επιχείρηση ορίσθηκε να πραγματοποιηθεί τη νύχτα της 22ας προς την 23η Απριλίου 1827, έχοντας συμφωνήσει κανείς να μην ξεκινήσει άκαιρα τους πυροβολισμούς πριν δοθεί το σύνθημα για γενική επίθεση. Το απόγευμα της 22ας Απριλίου ακούστηκαν πυροβολισμοί από ένα Κρητικό οχύρωμα. Οι Κρητικοί προκαλούσαν τους Τούρκους και καθώς εκείνοι απαντούσαν οι εχθροπραξίες γενικεύτηκαν. Ο Καραϊσκάκης, παρότι άρρωστος βαριά, έφτασε στον τόπο της συμπλοκής. Εκεί μια σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα στο υπογάστριο. Οι γιατροί που ανέλαβαν την περίθαλψή του, γρήγορα κατάλαβαν πως θα κατέληγε.
Ο Καραϊσκάκης μεταφέρθηκε στο στρατόπεδό του στο Κερατσίνι και αφού, υπαγόρευσε τη διαθήκη του που ιδιόχειρα υπέγραψε. Η τελευταία κουβέντα που είπε στους συμπολεμιστές του, κατά τον Στρατηγό Μακρυγιάννη που τον επισκέφθηκε, ήταν: «Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα».
Την επομένη στις 23 Απριλίου 1827 ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα του μέσα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι, ανήμερα της γιορτής του. Η σορός του μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Σαλαμίνα όπου ετάφη και θρηνήθηκε από το πανελλήνιο.
Αναφέρεται πως όταν ο Κολοκοτρώνης έμαθε τον θάνατο του Καραϊσκάκη «κάθισε σταυροπόδι» και μοιρολογούσε σαν γυναίκα.
Ο Δημήτριος Ανιάν, γραμματέας του Καραϊσκάκη που έγραψε την βιογραφία του το 1833, αναφέρει ότι ο Καραϊσκάκης πριν πεθάνει εμπιστεύτηκε στους Χατζηπέτρο και Γρίβα πως «...Λέγουν ότι εν παρόδω τρόπον τινά ανέφερε εις αυτούς ότι επληγώθη από το μέρος των Ελλήνων, ότι εγνώριζεν τον αίτιον και ότι, αν ήθελε ζήση, ήθελε τον κάμει γνωστόν και εις το στρατόπεδον».( Δ. Αινιάν, Ο Καραϊσκάκης, σ.185).Έτσι οι άλλοι αρχηγοί οδήγησαν τα ελληνικά στρατεύματα σε πανωλεθρία στην μάχη του Φαλήρου (Μάχη Ανάλατου). Προσωρινός αρχηγός των Ελλήνων διορίστηκε τώρα ο Κίτσος Τζαβέλλας.
Ήττα στο Φάληρο
Το βράδυ της 23ης Απριλίου, οι Έλληνες ξεκίνησαν για τους Τρείς Πύργους προκειμένου να προβάλλουν αντίσταση στον Κιουταχή. Εκεί έφτασαν 2 ώρες πριν ξημερώσει. Με την ανατολή του ηλίου, ο Κιουταχής έφτασε στους Τρείς Πύργους και οδήγησε το πεζικό του στο λόφο των Μουσών, ενώ 600 ιππείς πέρασαν απαρατήρητοι από την ανατολική πτέρυγα των Ελλήνων. Κατόπιν βομβάρδισε τον τακτικό στρατό. Έπειτα 600 ιππείς και οι 2.000 πεζοί, θέρισαν τους Σουλιώτες. Αφού εξόντωσαν τους εχθρούς τους, στράφηκαν προς τις δυνάμεις του Μακρυγιάννη, οι οποίες τράπηκαν σε φυγή και τότε οι Τούρκοι επέπεσαν στον τακτικό στρατό τού Ιγγλέση
Οι άλλες δυνάμεις, κλεισμένες στα υπόλοιπα ταμπούρια έφυγαν άτακτα προς την παραλία. Ρίχτηκαν στην θάλασσα για να καταφύγουν στα καράβια. 800 από αυτούς κατόρθωσαν να επιβιβαστούν, ενώ 150 πνίγηκαν. Την ίδια στιγμή οι 7.000 άνδρες του Τζαβέλλα και η αριστερή πτέρυγα έμεναν αδρανείς βλέποντας τον χαμό των άλλων Ελλήνων. Τελικά οι άνδρες της αριστερής πτέρυγας εγκατέλειψαν τις θέσεις τους και όρμησαν προς τον Ισθμό.
Έτσι με την νίκη του Κιουταχή έληξε η μάχη του Φαλήρου (Ανάλατου). Οι νεκροί έφταναν τους 1.500 άνδρες, οι οποίοι έμειναν άταφοι. Ανάμεσα στους επιφανείς νεκρούς περιλαμβάνονταν ο Λ. Βέικος, ο Ι. Νοταράς, ο Κ. Τζαβέλλας, ο Γ. Τζαβέλλας, ο Φ. Φωτομάρας, οΙγγλέσης, ο Τούσιας Μπότσαρης, ο Αθηναίος Σ. Ζαχαρίτσας, ενώ ο Γ. Δράκος και ο Δ. Καλλέργης αιχμαλωτίστηκαν,
Καραϊσκάκης – Θάνατος στη μάχη ή δολοφονία από ελληνικό χέρι;
Οι πηγές που αναφέρονται στον θάνατο του Καραϊσκάκη χαρακτηρίζονται από ασυμφωνία.Άλλοι μιλούν για δολοφονία κι αλλοι για Τούρκικο Βόλι....
Στο παρακατω link αναφερονται εκτενώς και λεπτομερώς οι υπαρχουσες αποψεις......
http://argolikivivliothiki.gr/2012/04/11/karaiskakis/
Ανδριαντας Γ. Καραϊσκακη στην ΑΘΗΝΑ
Μνημείο Γ. Καραϊσκάκη στο ΦΑΛΗΡΟ
μαρτυριες..............
1. Η άγνωστη συνάντηση του Καραϊσκάκη και του Κιουταχή
Η απρόοπτη συνάντηση των δύο ανδρών έγινε την επόμενη μέρα της μάχης του Χαϊδαρίου, όταν ακόμα οι πυροβολισμοί και οι κραυγές ήταν νωπές στην ακοή όσων πήραν μέρος στην μάχη. Ο Καραϊσκάκης και ο Κιουταχής βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο απέναντι ο ένας στον άλλο, επί ουδετέρου εδάφους, χωρίς να το περιμένει κανένας απ΄τους δύο και αντάλλαξαν χαρακτηριστικές φράσεις.
Στις 9 Αυγούστου 1826, ήταν αγκυροβολημένη στα παράλια της περιοχής η φρεγάτα του Γάλλου ναυάρχου Ντεριγνύ, όταν αυτός δέχθηκε επί του πλοίου την επίσκεψη του Κιουταχή και του Ομέρ Πασά με την ακολουθία τους. Οι Τούρκοι στρατηγοί βρίσκονταν ακόμη στην μεγάλη αίθουσα του πλοίου, όταν πλησίασε στη γαλλική ναυαρχίδα το ψαριανό πλοίο του Γιαννίτση που μετέφερε τον Καραϊσκάκη, όταν αυτός έστειλε μήνυμα στο Ντεριγνύ ότι ήθελε να τον επισκεφθεί. Ο Γάλλος ναύαρχος, αφού είχε δεχθεί τον Τούρκο στρατηγό, δεν ήταν δυνατόν να αρνηθεί την επίσκεψη στον Έλληνα στρατηγό και παράγγειλε να τον φέρουν. Ή του εζήτησε ο Κιουταχής να φέρει εκεί τον Καραϊσκάκη, ή εσκηνοθέτησε ο ίδιος την ταυτόχρονη επίσκεψη για να δεί αντιμέτωπους τους δύο αντιπάλους, ή η επίσκεψις και των δύο οφείλετο σε σύμπτωση και ο Ντεριγνύ ενόμισε ότι ο Καραϊσκάκης και ο Κιουταχής ήθελαν να συναντηθούν προς συνεννόηση, για ζητήματα που ενδιέφεραν και τους δύο και επέλεξαν για αυτό την γαλλική φρεγάτα ως ουδέτερο έδαφος. Η ιστορία δεν έχει απαντήσει σε αυτό το ερώτημα. Το σίγουρο είναι, πως ο Καραϊσκάκης δεν το γνώριζε.
Ο Καραϊσκάκης οδηγήθηκε προς την αίθουσα της φρεγάτας ακολουθούμενος από τον Γ. Λύκον, τον Χελιώτη, τον Χρηστίδη και τον Ψαριανό πλοίαρχο. Μόλις βρέθηκαν αντιμέτωποι οι στρατηγοί έδειξαν έκπληξη και ταραχή και οι δύο. Ο Καραϊσκάκης υποπτεύθηκε παγίδα και είπε σιγά προς τον Χρηστίδη φέρνοντας το χέρι του στη λαβή του σπαθιού.
– Ορέ Χρηστίδη, μη μας κάνουν καμιά μπαμπεσιά;Ο Χρηστίδης τον καθησύχασε και ο Ντεριγνύ παρουσίασε τους δύο στρατάρχες τον ένα προς τον άλλον. Ο Καραϊσκάκης προχώρησε δύο βήματα προς τον Κιουταχή, έκλινε την κεφαλή και έφερε το δεξί του χέρι πάνω στο στήθος σε ένδειξη χαιρετισμού και κάθισε. Έκλινε την κεφαλή και ο Κιουταχής αγέρωχα και μίλησε πρώτος στα αλβανικά.
– Τι κάνεις, Καραϊσκάκη. Ήλπιζα νάρθης στα Μπιτόλια να με προσκυνήσεις και να σου δώσω όλα τα βιλαέτια από την Αθήνα ως την Άρτα.
Αυτό ήταν ένα είδος πρότασης του Κιουταχή προς τον Έλληνα στρατηγό.
– Εγώ να σε προσκυνήσω; του απάντησε ο Καραϊσκάκης. Αν είσαι Ρούμελη Βαλεσής εσύ, είμαι κι΄εγώ Ρούμελη Βαλεσής. Κι΄αν ήξερε η Διοίκησίς μου ότι μιλούμε τώρα μαζί, θα με κρεμούσε και μένα και δεκαπέντε χιλιάδες στρατεύματα που έχω στην Ελευσίνα.
Ο Καραϊσκάκης υπέρβαλλε τον αριθμό των δυνάμεων του για να δειλιάσει τον Κιουταχή.
– Και πως μπορεί να σε κρεμάσει; είπε ο Κιουταχής.
–-Μήπως δεν σε κρεμάει εσένα ο σουλτάνος όταν θέλει; Ναί ή όχι;
– Ναί, γιατί τον έχω βασιλιά.
-Λοιπόν με κρεμάει και μένα η Διοίκησις, γιατί την έχω βασίλισσα.
Ο Κιουταχής χαμογέλασε και έφυγε πρώτος απ΄την αίθουσα και απ΄την φρεγάτα μαζί με την συνοδεία του. Την επομένη μέρα ο Τούρκος στρατάρχης έστειλε στον Καραϊσκάκη στην Ελευσίνα » φιλεύματα» : Καφέ, ζάχαρη και καπνό. Ο Καραϊσκάκης ανταπέστειλε στον Κιουταχή ένα φόρτωμα κρασί.
Ιπποτικές φιλοφρονήσεις μεταξύ αντιπάλων στρατηγών που πρόδιδαν την ρομαντική ατμόσφαιρα των καιρών εκείνων.
Το γεγονός της συναντήσεως αυτής αναφέρεται σε επιστολή του Καραϊσκάκη προς τον Θ. Κολοκοτρώνη, που περιλαμβάνεται στα Υπομνήματα του Γενναίου Κολοκοτρώνη:
» Κατά περίστασιν» έγραφε ο Καραϊσκάκης »ανταμώθημεν εις την φρεγάταν του Δεριγνύ, την δευτέραν ημέραν της υστερινής μάχης του Χαϊδαρίου, εγώ, ο Χελιώτης και ο καπετάν Ψαριανός, ο Γιαννίτσης- με τον Κιουταχή, τον Ομέρ πασά και άλλους. Κατ΄αρχάς εξισπάσθηκα, ογλήγορα όμως εφιλιωθήκαμεν και ελπίζω να του κοστίσει η φιλία μου. Είπαμε πολλά, εκείνος με την ιδέαν του ότι έχει ραγιάδες τους Έλληνας, και εγώ με την ιδέαν μου ότι είμεθα ελεύθεροι..»
2. Άνθρωπος απλός που ξεκίνησε σαν κλέφτης μα που στην πορεία της ζωής του συνειδητοποίησε τα προσόντα και το καθήκον του και αναδείχτηκε –μαζί με το Κολοκοτρώνη- στον πιο έξυπνο, δραστήριο, φιλόπατρι και ικανό στρατηγό. Άνθρωπος φιλάσθενος, υβριστής και φιλόδοξος, αλλά κι αγαθός κι ευγενής –«πότε άγγελος, πότε διάβολος» έλεγε για τον εαυτό του- κατάφερε να νικήσει την αρχομανία και τις φιλοδοξίες του και να προσφέρει ουσιαστικά στην Πατρίδα.
Έλα, σκατότουρκε…..έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους έλα ν’ ακούσεις τα κερατά σας, -γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κερατάδες…..δεν εντρέπεσθε να ζητείτε από ημάς συνθήκην με έναν κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!.....Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω. Άμα πεθάνω, θα μου κλάσουν τον πούτσο!
3. Στις 8 Ιουνίου 1821 μαζί με τον Γ. Κουτελίδα –και ύστερα από πολυήμερη πολιορκία- έδιωξε τους Τούρκους απ το χωριό Κομπότι και μετά -ενώ υποχωρούσαν- ανέβηκε σένα βράχο και τους έδειχνε επιδεικτικά το κώλο του…..δυο τούρκικα βόλια τότε τον τραυμάτισαν, το ένα στο μηρό και το άλλο στα γεννητικά του όργανα…..κατέληξε ο θρασύτατος για θεραπεία στο Λουτράκι…..κι αφού έγινε καλά…..τον ξανασυναντήσαμε (Φωτιάδης, ο ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ, Ζαχαρόπουλος ΑΕ, Αθήνα 1995) στην πολιορκία της Άρτας τον Σεπτέμβριο του 1821, όπου μαζί με το Μάρκο Μπότσαρη «κάμαν έναν μεγάλο σκοτωμό των Τούρκων και τους βάλαν εις την Άρταν» (Μακρυγιάννης ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ, Ζαχαρόπουλος ΑΕ, Αθήνα 1998), με το μυαλό του κολλημένο στο αρματολίκι των Αγράφων και την αναγνώριση πλέον απ όλους σαν αρχηγός.
4. Ο Κόκκινος στην Ιστορία του γράφει:«Ο Καραϊσκάκης είχεν μέτριο ανάστημα, ήτο μελαψός, με πρόσωπον στεγνωμένον από τη διαβρωτικήν χρονίαν του ασθένειαν (σ.σ. φυματίωση), με μάτια λάμποντα κάτω από πλατειά φρύδια εις το βάθος βαθουλωμένων κογχών, μύτην λεπτήν, με το άκρον και τους ρώθωνας ελαφρώς ανασηκωμένους και λεπτόν μουστάκι.
5. Ο Παπαρρηγόπουλος αναφέρει επίσης το περιστατικό: «O Καραϊσκάκης τότε εδραμεν εις Μακρυνόρος και εν αρχή του Ιουλίου μηνός 1821 μετέσχε της περί το Κομπότιον προς τον Ισμαΐλ πασάν Πλιάσαν γενομένης συμπλοκής, καθό δεν ηρκέσθη να αγωνισθή εκθύμως, άλλ’ έδωκε και περιττόν τι ανδρείας δείγμα, το οποίον δεν αναφέρομεν ενταύθα ειμή διότι είναι χαρακτηριστικώτατον του ανδρός. Τω όντι, τραπέντων των πολεμίων εις φυγήν, ο Καραϊσκάκης ανέβη εις υψωμά τι και ήρχισεν εκείθεν υβρίζων μεγαλοφώνως• δεν περιωρίσθη δε εις τούτο, αλλ’ ίνα δείξη έτι πλείονα προς αυτούς περιφρόνησιν, απογυμνωθείς, έτρεψεν αυτοίς τα οπίσθια Τότε όμως Γκέγκας τις, κεκρυμμένος εκεί που πλησίον, πυροβολήσας, επλήγωσεν αυτόν εις τους δύο μηρούς και εις έτι καιριώτερον τι μέρος· προς ίασιν δε της πληγής ταύτης ηναγκάσθη ο θρασύς πολεμιστής μας να μείνει εις Λουτράκιον.»
6. Σπυριδων Τρικούπης : Επικηδειος για τον Καραισκακη.....γραφει μεταξυ άλλων:
5. Ο Παπαρρηγόπουλος αναφέρει επίσης το περιστατικό: «O Καραϊσκάκης τότε εδραμεν εις Μακρυνόρος και εν αρχή του Ιουλίου μηνός 1821 μετέσχε της περί το Κομπότιον προς τον Ισμαΐλ πασάν Πλιάσαν γενομένης συμπλοκής, καθό δεν ηρκέσθη να αγωνισθή εκθύμως, άλλ’ έδωκε και περιττόν τι ανδρείας δείγμα, το οποίον δεν αναφέρομεν ενταύθα ειμή διότι είναι χαρακτηριστικώτατον του ανδρός. Τω όντι, τραπέντων των πολεμίων εις φυγήν, ο Καραϊσκάκης ανέβη εις υψωμά τι και ήρχισεν εκείθεν υβρίζων μεγαλοφώνως• δεν περιωρίσθη δε εις τούτο, αλλ’ ίνα δείξη έτι πλείονα προς αυτούς περιφρόνησιν, απογυμνωθείς, έτρεψεν αυτοίς τα οπίσθια Τότε όμως Γκέγκας τις, κεκρυμμένος εκεί που πλησίον, πυροβολήσας, επλήγωσεν αυτόν εις τους δύο μηρούς και εις έτι καιριώτερον τι μέρος· προς ίασιν δε της πληγής ταύτης ηναγκάσθη ο θρασύς πολεμιστής μας να μείνει εις Λουτράκιον.»
6. Σπυριδων Τρικούπης : Επικηδειος για τον Καραισκακη.....γραφει μεταξυ άλλων:
Παντοδαπὰς ἐλλείψεις ἔπασχε τὸ ὑπὸ τὴν ὁδηγίαν του στρατόπεδον τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ ποτὲ εἰς διάλυσίν του δὲν τὰς ἐπρότεινε, ποτὲ δὲν ἐγόγγυσε διὰ τὰς πολυειδεῖς του κακουχίας καὶ ταλαιπωρίας, ποτὲ δὲν ἐνέδοσεν εἰς ὅσους πειρασμοὺς διὰ τὴν θέσιν εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκετο ὑπέπεσε• σεμνυνόμενος δικαίως εἰς τὸ ὑψηλὸν ἀξίωμα τῆς ἀρχηγίας, μὲ τὸ ὁποῖον ἡ Κυβέρνησίς του τὸν ἐτίμησε, ποτὲ δὲν ἐνόμισεν ὅτι αὐτὸ μόνον ἠμποροῦσε νὰ τὸν λαμπρύνη• ἤξευρεν ὅτι τὰ ἔργα μόνα εἶναι ἡ λαμπρότης• ὅθεν ἄξιος τοῦ ὑψηλοῦ αὐτοῦ ἀξιώματος ἐφαίνετο διὰ τῶν ἔργων του• ἄτρομος πάντοτε εἰς τοὺς πολέμους ἀτρομώτερος πολὺ ἐφάνη καθ' ὅ διάστημα ἦτον ἀρχηγὸς τῶν κατὰ τὴν στερεὰν Ἑλλάδα στρατευμάτων• τότε εἶχε ψωμὶ καὶ αὐτὸς ὅταν εἶχον καὶ οἱ ἀγαπητοί του Ἕλληνες• ἡ κλίνη του ἦτον κλίνη ἁπλοῦ στρατιώτου• πρωταγωνιστὴς ἐπαρουσιάζετο, καὶ τὴν τιμὴν τοῦ ἀγῶνος ὅλην τὴν ἀπέδιδεν εἰς ἄλλους, ἐνθουσιασμένος διὰ τὴν παλληκαριὰν ὡς παλληκάρι καὶ ὁ ἴδιος, τὴν ἐτιμοῦσεν ὅπου τὴν ἔβλεπεν καὶ τὴν ἀντάμειβε πλουσιοπάροχα• τοὺς γνωστοὺς διὰ τὴν ἀνδρείαν τους ἔκραζε κατ' ὄνομα ὅταν ἐξεσπάθωνεν ἐν καιρῷ μάχης διὰ νὰ τὸν ἀκολουθήσουν ἔβγανε τὰ πιστόλια του ἀπὸ τὴν μέσην του καὶ μὲ αὐτὰ εἰς ἀνταμοιβὴν παλληκαριᾶς ἐστόλιζε τοῦ παλληκαριοῦ τὴν μέσην ἔλυε τὴν ζώνην του καὶ ἔδιδεν εἰς τὰς ἀνάγκας του πολέμου καὶ τὸ ὕστερον νόμισμά του. Ἰδού, Ἕλληνες, ὅσα χαρακτηρίζουν τὸν ἄξιον ὁδηγὸν στρατευμάτων, ἰδοὺ ὅσα λαμπρύνουν τὸ ὑψηλὸν ἀξίωμα τῆς ἀρχηγίας, ἰδοὺ ὅσα ἀπαθανατίζουν τὸν πολεμικὸν καὶ ἀποκατασταίνουν τὸν στρατηγὸν ποθητὸν εἰς τὸν στρατιώτην, σεβαστὸν εἰς ὅλον τὸ ἔθνος του, καὶ φημισμένον εἰς ὅλα τὰ ἔθνη καὶ εἰς ὅλους τοὺς αἰῶνας. Πῶς λοιπὸν ὅλοι νὰ μὴ κλαύσωμεν; πῶς νὰ παρηγορηθῶμεν διὰ τὸν θάνατον τοιούτου ἀνδρὸς; .................
7. Ενδιαφεροντα στοιχεία για τον Καραισκακη στο παρακατω λινκ
http://jahandrinos.blogspot.gr/2012/03/blog-post_25.html
http://iansta.blogspot.gr/2006/05/blog-post_114639904721914268.html
ΥΠΟΜΝΗΜΑ
Ημ/νία
|
Γεγονός-Μάχη
|
1782
|
Γέννηση του Καραϊσκάκη στο Μαυρομάτι Καρδίτσας.
|
1790
|
Ο Καραϊσκάκης σε ηλικία 8 ετών μεταβαίνει στη Γράλιστα(Ελληνόπυργο)
|
1800
|
Πρώτη μάχη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων σε ηλικία 18 ετών στη θέση πεζούλια του Ελληνοπύργου.
|
1817
|
(Η χρονολογία δεν είναι ακριβής ίσως πολύ νωρίτερα) Τρίτη μέρα του πάσχα και ο Καραίσκάκης περικυκλώνεται από τους τούρκους στο σπίτι του Αηδόνι στη Γράλιστα. Καταφέρνει να διαφύγει με ένα τέχνασμα που εφήρμοσε πετώντας τις κάπες από το μπαλκόνι του σπιτιού.
|
Πριν το 1817
|
Μάχη και Νίκη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων του Μαυροματίου.
|
8 Ιουνίου 1821
|
Νίκη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων στο Κομπότι της Άρτας.
|
15 Ιανουαρίου 1823
|
Νίκη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων στην Ευρυτανία
|
28 Ιανουαρίου 1823
|
Νίκη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων στο βάλτο.
|
1 Απριλίου 1824
|
Δίκη του Καραϊσκάκη στο Αιτωλικό
|
15 Μαϊου 1825
|
Νίκη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων στην Παρνασίδα
|
2 Ιουλίου 1825
|
Νίκη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων στο Καρπενήσι.
|
28 Αυγούστου 1825
|
Νίκη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων στο Μαχαλά Ξηρομέρου.
|
28 Σεπτεμβρίου 1825
|
Νίκη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων στην Αμφιλοχία.
|
6 Αυγούστου 1826
|
Μάχη του Χαϊδαρίου. Νίκη του Καραϊσκάκη - Φαβιέρου-Περαιβού.
|
25 Οκτωβρίου 1826
|
Μάχη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων στη Δόμβραινα.
|
18 Νοεμβρίου 1826
|
Μεγάλη νίκη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων στην Αράχοβα
|
28 Δεκεμβρίου 1826
|
Νίκη του Καραϊσκάκη στο Λιδωρίκι.
|
3 Φεβρουαρίου 1827
|
Μάχη Καραϊσκάκη κατά των τούρκων στο Δίστομο.
|
4 Μαρτίου 1827
|
Νίκη του Καραϊσκάκη κατά των τούρκων στο Κερατσίνι.
|
22 Απριλίου 1827
|
Θάνατος Γεωργίου Καραϊσκάκη.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου