ΤΡΙΤΗ 29 ΜΑΊΟΥ 1453
Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ
ΜΩΑΜΕΘ Β' Ο ΠΟΡΘΗΤΗΣ
εικονα απο την πολιορκία
«Και ήταν καιροί που η Πόλη
πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε,
και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε,
και καρτέραγ’ ένα μακελάρη.
Και ξολοθρεμός ο μακελάρης.
Ρούσοι, Νορμανδοί, Βουλγάροι, Καταλάνοι,
κι ο Χριστιανομάχος ο Σαρακηνός,
κι ο Ουγγαρέζος, ο τεράστιος καβαλάρης,
πιο απαλά μπροστά του δείχνονταν
καθεμιά φυλή, κάθε σεισμός.
Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει...».
Οι στίχοι είναι του Κωστή Παλαμά, από τον «Δωδεκάλογο του Γύφτου».
Απάντηση Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ Β’ λίγο πριν από την πτώση της Βασιλεύουσας: (έτσι λήγει η απάντηση του )
"......Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοι δοῦναι, οὔτ’ ἐμόν ἐστιν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ· κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν».
Μεταφραση:
"......Το να σου παραδώσω την Πόλη ούτε δικό μου δικαίωμα είναι ούτε κανενός άλλου από τους κατοίκους της· γιατί όλοι με μια ψυχή προτιμούμε να πεθάνουμε με τη θέλησή μας και δε λυπόμαστε για τη ζωή μας».
Δεν θα μείνω στην εξιστορηση των γεγονοτων ....ειναι λιγο πολύ γνωστά.
Αλλά θα προσπαθησω να αναφερω τις αιτιες , που οδήγησαν στην άλωση...από την αρχή της Ιδρυσεως του Βυζαντιου μεχρι την πτωση.....με λιγα λογια επιγραμματικά..κι όχι βαρετά!!!!!
1. ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ .Κατά τα 1.123 χρόνια της ύπαρξής του, από τη μεταφορά της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη στις 11 Μαΐου του 330. Μέχρι την άλωση της Πόλης στις 29 Μαΐουτου 1453, ο Βυζαντινός στρατός χρησιμοποίησε στρατεύματα προερχόμενα από πολλές διαφορετικές εθνικές ομάδες. Αυτά τα στρατεύματα συμπλήρωναν και υποστήριζαν τον τακτικό Βυζαντινό στρατό. Κάποιες φορές αποτέλεσαν ακόμη και τον κορμό του στρατού αυτού. γνωστοι ως: «Φοιδεράτοι»
Κατά την περίοδο των Κομνηνών οι μονάδες των μισθοφόρων διαιρούνταν απλά κατά εθνότητα και ονομάζονταν σύμφωνα με τη χώρα προέλευσής τους: Ιγγλίνοι (Άγγλοι), Φράγκοι, Σκυθικοί, Λατινικοί κτλ. Κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Θεόφιλου αναφέρονται ακόμη και Αιθίοπες μισθοφόροι. Οι μονάδες αυτές, κυρίως οι Σκυθικοί, χρησιμοποιούνταν και σαν αστυνομική δύναμη στην Κωνσταντινούπολη.
οποτε η εννοια του ΕΘΝΙΚΟΥ Στρατού δεν υπηρχε.....
Οι μισθοφοροι εδρασαν και εναντιον του αυτοκρατορα οποτε ηθελαν χρηματα ή δεν πληρωνοντουσαν...
2. Η μάχη του Μαντζικέρτ μεταξύ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και των Σελτζούκων έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου του 1071, κοντά στο Μαντζικέρτ (σημερινό Μαλαζγκίρτ στην Τουρκία). Ο αυτοκράτορας Ρωμανός Δ' Διογένης ηττήθηκε, αιχμαλωτίστηκε και απελευθερώθηκε μετά την καταβολή λύτρων, ενώ η Βυζαντινή αυτοκρατορία υποχρεώθηκε στην καταβολή ετήσιου φόρου και την παραχώρηση μερικών φρουρίων στους Σελτζούκους. Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων και, κυρίως, η εσωτερική πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε τη μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων στη Μικρά Ασία.
3. Η μάχη του Μυριοκέφαλου διεξήχθη μεταξύ Βυζαντινών και Σελτζούκων του Ικονίου, στις 17 Σεπτεμβρίου 1176, στην ομώνυμη τοποθεσία (εγκαταλελειμμένος οικισμός) στη Φρυγία, κοντά στην πόλη Λαοδίκεια (σημερινό Ντενιζλί στην Τουρκία). Αν και η μάχη αυτή έληξε ισόπαλη με τεράστιες απώλειες από την πλευρά των Σελτζούκων, το γεγονός ότι οι Σελτζούκοι κατάφεραν να εξουδετερώσουν τις πολιορκητικές μηχανές των Βυζαντινών ακυρώνοντας την εκστρατεία τους πέρασε στην ιστορία ως "συντριπτική νίκη" του Σουλτάνου του Ικονίου Κιλίτς Αρσλάν Β΄ και ως "πανωλεθρία" του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού..
4. Το Σχίσμα του 1054, γνωστό επίσης ως Μεγάλο Σχίσμα, ήταν το γεγονός που διαίρεσε το Χριστιανισμό σε Δυτικό Καθολικισμό και Ανατολική Ορθοδοξία. Αν και εντοπίζεται χρονολογικά στο έτος 1054, όταν ο Πάπας Λέων Θ΄ και ο Πατριάρχης Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος αντάλλαξαν μεταξύ τους αναθέματα, το σχίσμα μεταξύ Ανατολής και Δύσης ήταν στην πραγματικότητα το αποτέλεσμα μιας εκτεταμένης περιόδου αποξένωσης μεταξύ των δύο εκκλησιών.
Το σχισμα εφερε το μισος των ΠΑπικών κατα΄των Ορθοδοξων, και τούμπαλιν...και προεβαλε τις τασεις των Παπών για κυριαρχια επι του Βυζαντιου....ποικιλοτροπως....με χειροτερη ενεργεια τις Σταυροφοριες.
5. Οι σταυροφορίες ήταν μια κίνηση που εκδηλώθηκε στη Δύση τον 11ο αι., προήλθε από πρωτοβουλία των παπών και απέβλεπε στην απελευθέρωση του Παναγίου Τάφου και των Αγίων Τόπων που είχαν κατακτήσει οι Σελτζούκοι (1077). Παράγοντες, που επηρέασαν τη διαμόρφωση τους, ήταν η φημολογία για τις ωμότητες Αράβων και Τούρκων κατά των προσκυνητών, τα οικονομικά προβλήματα της Δύσης και το κάλεσμα για βοήθεια που απηύθυνε ο αυτοκράτορας Αλέξιος Α’ Κομνηνός στους ηγεμόνες της.
Αποκορυφωμα η Δ' Σταυροφορια 1202-1206 που κατεληξε στην 1η αλωση της Πόλης...το 1204 και φυσικα στην πληρη εξουθενωση της οποιας ατοκρατοριας ειχε μεινει....και στην ταπεινωση των ΑΥτοκρατορων....
6. Τα πολλά λαθη και αστοχες ενέργειες και Πολιτικές πολλών αυτοκρατορων.....διαχρονικά.. με κύριες εξαιρεσεις τον ΗΡΑΚΛΕΙΟ, τον ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ, τον ΒΑΣΙΛΕΙΟ Β' Βουλγαροκτονο!!!
Ιδιαιτερα η δυναστεια των Κομνηνων αποδειχθηκε από τις χειροτερες.....,αλλά και μερικών Παλαιολογων......
7. Επειδη πολλά εχουν γραφει για την Κερκοπορτα και την αμυνα και την τελική μαχη...
Θεωρω οτι ο τραυματισμός και αποχωρηση του Ιωάννη Ιουστινιανη και των 700 Γενουατών επαιξε αποφασιστκο ρολο και καταλυτικο...οπως γραφει και η Βικιπαιδεια:
Ο Ιωάννης
Λόγγος Ιουστινιάνης (Giovanni
Giustiniani Longo, 1418 - 1 Ιουνίου 1453) ήταν Γενουάτης στρατιωτικός,
μέλος μίας από τις σημαντικότερες οικογένειες της Γένοβας[1],
καιπρωτοστράτωρ της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Ήταν ένας από τους
υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης κατά
την Άλωση από τους Οθωμανούς το 1453,
ως επικεφαλής ενόπλου τμήματος 700 Γενουατών.
Με προσωπική του πρωτοβουλία χρηματοδότησε και
οργάνωσε στρατιωτική αποστολή επίκεφαλής 700 ένοπλων συμπατριωτών του, προς
ενίσχυση της άμυνας της Κωνσταντινούπολης. Όταν έφτασε στην βασιλεύουσα ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος του ανέθεσε την άμυνα της πόλης. Ο
Ιουστινιάνη με την προσωπικότητά του έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στις διαμάχες
μεταξύ των στρατιωτών, ιδιαίτερα μεταξύ Βενετών και
Γενουατών. Οργάνωσε κατά αποφασιστικό τρόπο την άμυνα, με αποτέλεσμα να
αποκρουστούν οι συνδυασμένες επελάσεις των Οθωμανών, παρ' όλη την συντριπτική αριθμητική υπεροχή τους.
Στις 29 Μαΐου 1453, και ενώ ο Οθωμανός σουλτάνος Μωάμεθ Β' εξαπέλυσε
την τελική επίθεση, ο Ιουστινιάνη τραυματίστηκε σοβαρά από βλήμα οθωμανικού
πυροβολικού. Κατά άλλους αναφέρεται ότι το τραύμα προήλθε από βέλος. Ποιο
ακριβώς σημείο του σώματός του χτυπήθηκε δεν είναι σίγουρο και οι πηγές
παρουσιάζουν διαφορετικές εκδοχές. Μετά τον τραυματισμό του αναγκάστηκε να
αποχωρήσει από τις συγκρούσεις, κάτι που έριξε κατακόρυφα την ψυχολογία και
αποφασιστικότητα των πολιορκημένων.
Στην επικείμενη επίθεση, ο Μωάμεθ Β΄ διέταξε
πλήρη έφοδο, βλέποντας την αποχώρηση του Ιουστινιάνη ως μεγάλη ευκαιρία που
έπρεπε να εκμεταλλευτεί.
Ο ίδιος ο Ιουστινιάνη, μαζί με τους άντρες του,
κατάφεραν να διαφύγουν με πλοία προς την Χίο,
όμως βαριά τραυματισμένος πέθανε την 1η Ιουνίου του 1453. Ο τάφος του
διασώζεται ακόμη στην Χίο, όμως το λατινικό επίγραμμά του, που ήταν άλλοτε στην
εκκλησία του Αγίου Δομινίκου, έχει κατά τα φαινόμενα εξαφανιστεί[2]:
«Ένθαδε κείται Ιωάννης Ιουστινιάνης, ανήρ
περικλεής και πατρίκιος Γενουήσιος εκ των Μαονέων της Χίου, όστις, κατά την
εκστρατείαν του βασιλέως των Τούρκων Μωάμεθ εναντίον της Κωνσταντινουπόλεως,
μεγαλοψύχως ηγεμονεύων παρά το γαληνοτάτω Κωνσταντίνω, τελευταίω των ανατολικών
Χριστιανών αυτοκρατόρει, θανασίμως πληγωθείς απέθανε.»
Ποιος άνοιξε την Κερκόπορτα; Συμβολικός ο ρόλος της, αλλά πανίσχυρος: Η Κερκόπορτα έχει στοιχειώσει στην ελληνική ιστορία
Δειτε το παρακατω λινκ......
http://exagorefsis.blogspot.gr/2011/05/blog-post_4606.html
επιλογος
Το ότι θα έπεφτε η Πόλη, ήταν κάτι που δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Ο επιθανάτιος ρόγχος της κράτησε πάνω από τρεις αιώνες. Κι αν δεν ήταν ο Ταμερλάνος, που νίκησε κι αιχμαλώτισε τον Βαγιαζήτ, ο Τούρκος θα είχε μπει μισόν αιώνα νωρίτερα.
Τουρκικο Κρανος
Κρανος Βυζαντινών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου